Eels, ofwel Mark Oliver Everett, ofwel E, laat er geen gras over groeien, hij heeft honger, hij is de Hombre Lobo (weerwolf) en hij is op zoek naar vers bloed. Dat was het eerste dat ik hoorde van de nieuwe Eels, het nogal on-Eels klinkende “Fresh Blood”, maar toch greep dat nummer mij. De duistere beat alsof het dier zijn prooi geruisloos nadert en daarna de dierlijke kreet van verlangen: Aaaoeeehhhh! Wat mij betreft nu al één van de topnummers van het jaar. Maar het is niet allemaal “Fresh Blood” op Hombre Lobo. Veel vertrouwde, soms diepzinnige Eels-nummers. Stuk voor stuk over het verlangen naar een vrouw, vandaar ook de ondertitel ’12 songs of desire’. Ik, als eeuwige vrijgezel, kan me daar wel in herkennen, in dat verlangen. Dat het verlangen soms leuk is en je kracht geeft, maar ook de onmacht die er soms uit voortkomt, mooi geïllustreerd in de zin ‘Every day I wake up and wonder why I’m alone, when I know I’m a lovely guy’. E’s verlangen is niet getemperd, ook niet na deze twaalf nummers van verlangen. Misschien vinden we ooit nog eens het geluk, zowel E als ik. Maar tot die tijd gaan we op zoek naar Fresh Blood!
mij=E Works / Vagrant / V2
scoort voorlopig 1 op 12 voor mij. Ordinary Man is prachtig, dat gitaarlijntje op 1.46 🙂
maar zoiets als All The Beautiful Things kennen we nu wel en de hardere nummers kunnen me gestolen worden. (hoewel ik Souljacker eerst haatte en inmiddels wel waarder.. maar die had iets weirds gelaagds, deze is gewoon grotendeels saai.
Hmm. Na (waarschijnlijk) Ween en (in ieder geval) dEUS is dit ook weer een artiest die ik niet langer hoef te volgen, geloof ik. Laat weer ruimte voor andere plaatjes…
Nu ben ik – behalve Meet the Eels; The Essentials die ik heb grijsgedraaid – geen kenner van zijn oude werk, dus daar durf ik niets over te zeggen. Toch vind ik End Times wonderschoon. E is natuurlijk een meester in vrolijke riedeltjes toch droevig brengen, hij klinkt bijna melancholisch in nummers als “In My Dreams”, “My Timing is Off” en “All the Beautiful Things”. De boodschap is natuurlijk triest, toch laat hij mij de laatste dagen steeds weer glimlachen. Voeg daar een fijn umptempo nummer als “Beginner’s Luck” toe, wat geschreeuw in “Prizefighter” en het prachtige “That Look You Give That Guy” – alleen Eels kan – en je hebt wat mij betreft weer een topplaat. Vorig jaar enkele keren gedraaid, nu ben ik pas echt verliefd geworden.