Elfin Saddle is vernoemd naar de favoriete paddenstoel van Emi Honda en Jordan McKenzie. Het is een paddenstoel die lijkt op een kleffe oliebol. Zo eentje waar kabouter Spillebeen weigert op te zitten. Maar genoeg over paddenstoelen, want het samenzijn van Emi en Jordan is interessanter. Emi komt oorspronkelijk uit Japan en vloog helemaal naar Canada nadat ze Jordan via internet ontmoet had. In Canada verdeelden ze een stapel instrumenten. Emi kreeg de ukelele, de zingende zaag en drums. Jordan de accordeon, de banjo en de xylofoon. Ze begonnen in kleine zaaltjes te spelen, maar maakten daarnaast ook beeldende kunst. Indrukwekkende sculpturen die lijken op decors van jaren zeventig sci-fi films, gemaakt van plukken wol, stukken touw en printplaten. Leuk voor de tuinier met smetvrees. Hun muziek is echter minder vlekkeloos. Hoewel het regelmatig spannend, verontrustend en gedesoriënteerd klinkt, vraag ik mij af wat ze nu precies willen. Mijn vermoeden is dat het wellicht helemaal niet de bedoeling is dat Japanse en Canadese muzikanten zich in nabijheid van elkander begeven. Toegegeven, van “The Hammer Song” word ik direct vrolijk. En de combinatie van de zang van Emi en Jordan en een ogenschijnlijk groot orkest, dat klinkt als een stel schizofrenen met kapotte instrumenten die er plots wat Klezmerdeunen uit jagen, is prima geschikt als soundtrack bij de eerder genoemde sculpturen. Maar hoe vaak begeef je je tussen geknutselde miniatuurlandschappen van oud speelgoed?
mij=Constellation / Konkurrent