Jon Hopkins – Insides

Miljoenen mensen hebben al ‘ns iets van Jon Hopkins gehoord, waarschijnlijk zonder dat ze ‘t doorhadden. Wie pluist er nog credits uit in deze tijden van mp3’s? Hopkins speelde een rol als elektronica-tovenaar op Coldplay‘s recente album Viva La Vida en had zelfs de eer om de plaat te openen met een stukje ambient. Een unique selling point moet je uitbuiten, zal Hopkins gedacht hebben, en hij bouwt die negen synth-tonen op Insides uit tot een track (“Light Through The Veins”) van maar liefst negen minuten. Het is meteen zijn ultieme visitekaartje, want wat kan deze man veel met geluid. De Brit geeft een masterclass arrangeren en stapelt 117 laagjes op tot een duizelingwekkend spectrum van Tangeriaans kosmische droomtrance, om ze daarna op te lossen in een even sentimentele als mooie piano-break. Zeker de eerste luisterbeurt is ‘t hartverscheurend mooi. Ook de rest van het zeer gevarieerde Insides mag er wezen. Het gaat van hard naar zacht, van behoorlijke industriële idm-beats tot een smaakvol Iers aandoend strijkje in opener “The Wider Sun”. Een persoonlijke favoriet is “The Last Memory”, wat doet denken aan een versimpelde versie van de piano-études die Aphex Twin op Drukqs had staan, waarvan Sophia Coppola er nog een gebruikte in Marie Antoinette. Ook Jon Hopkins telefoon zal (zover ie dat al niet deed!) flink gaan rinkelen, want de gehele entertainmentindustrie zal hieruit gaan plunderen, of zwaaiend met biljetten vragen om nieuwe variaties. Het is ‘m gegund, want Hopkins heeft z’n zaken hier pico bello op orde.

mij=Double Six / Munich