Normaliter kost het me weinig moeite om een stukje te schrijven, maar aan dit stukje ben ik nu al vijf keer begonnen. Ik kom namelijk niet op een gouden openingszin. Laat ik dan maar beginnen met de titel Duke Pandemonium. Pandemonium is een algemeen verblijf der duivelen. En duivels dat is dit Schotse Marmaduke Duke zeker, want wat is het een kakofonie van geluiden, ideeën en teksten. Het duo Simon Neil (aka The Atmosphere) en JP Reed (aka The Dragon) schijnen zich gewoonlijk in het stevige muziekgenre te begeven (Biffy Clyro, Sucioperro), maar zoeken het hier in het experiment. Eigenlijk verbaast het me dat ik op een zender als MTV Brand New nog geen liedje van ze ben tegengekomen, want ondanks dat het niet altijd makkelijke kost is, zijn er tracks die volgens mij een grote (alternatieve) hitpotentie hebben en een breed alternatief publiek aan zouden moeten spreken. Ik maak maar eens even een vergelijking met MGMT, het afgelopen jaar toch wel een van de verrassingen. Marmaduke Duke is echter funkier, alsof Prince zich ermee is gaan bemoeien. Maar ook liefhebbers van dat andere duo The Ting Tings zou het aan moeten spreken. Toch dekken deze referenties de lading niet compleet. Ik kom er niet uit, maar dat is wat mij betreft juist een pre. Eenheidsworst is er genoeg, maar originaliteit is zeldzaam. In Engeland hebben ze het begrepen. Daar staan ze op Reeds en Reading. Misschien toch maar eens een sollicitatiebrief schrijven naar de Lowlands-programmering, want ik zou het schandalig vinden als Marmaduke Duke niet komt optreden.
mij=14th Floor / Ada / Rough Trade