Ik heb vier jaar zitten pitten. Dat is echt de enige conclusie die ik kan trekken nadat ik pas deze maand de band Silversun Pickups ontdekte. In 2005 verscheen hun eerste EP, in 2006 hun debuutalbum en in april van dit jaar de opvolger Swoon. De band lijkt in het gat te zijn gesprongen dat een dwalende Billy Corgan en zijn Smashing Pumpkins heeft achtergelaten. Sterker nog, de Silversun Pickups lijkt op een herboren Pumpkins, met niet Billy maar James Iha op zang. Zanger Brian Aubert heeft een vrouwelijke, al snel vertrouwd aandoende stem en wordt perfect ondersteund door de vocals van bassiste Nikki Monninger, die duidelijk niet alleen is aangenomen omdat ze zulke leuke jurkjes draagt. Swoon is een stuk afwisselender dan het debuut en biedt een indrukwekkende balans tussen melancholische berusting (“Draining”) en panische gekte (“Panic Switch”). Ook is er ruimte voor eenvoudige en catchy nummers als “Substitution” en een bijna-ballad als “Catch And Release” met schitterende strijkers. Swoon is afwisselend, intelligent, sfeervol, energiek, tekstueel sterk en het artwork is dik in orde. Als er nog ergens een band als de Silversun Pickups rondloopt die dit soort geweldige platen uitbrengt, maak me dan even wakker!
mij=Warner
gisteren naar het concert geweest in de melkweg, was erg energiek en goed!