Als ik een prijs mocht uitreiken voor de meest consistente rockband, dan zou ik hem meteen geven aan Sonic Youth. Zeg nou zelf, al bijna 30 jaar bezig en geen enkele echt slechte plaat gemaakt. Tuurlijk was er wel eens een minder geïnspireerde plaat (NYC Ghosts And Flowers schiet me te binnen), maar met name het afgelopen decennium was Sonic Youth in een enorm goede vorm. De trits Murray Street, Sonic Nurse en Rather Ripped behoort mijns inziens tot het beste materiaal wat de band heeft opgenomen en kan wat mij betreft meteen aansluiten bij de eeuwige klassiekers EVOL, Sister en Daydream Nation. En nu is Sonic Youth bij hun zestiende plaat aanbeland, getiteld The Eternal. Hun eerste sinds 1987 die op een indie-label wordt uitgebracht (Matador), en tevens de eerste met ex-Pavement bassist Mark Ibold als vast lid. Wat meteen opvalt is dat de plaat iets meer klinkt als een echte rockplaat, getuige de knalopener “Sacred Trickster”, die met zijn speelduur van iets meer dan twee minuten meteen de toon zet. De gitaren zijn weer wat meer in rock-modus, er wordt iets meer gescheurd met de distortions, maar net als op de vorige drie platen is de productie erg helder en opgeruimd, waardoor alle verrichtingen des te beter te volgen zijn. De grote verrassing is dat er voor het eerst songs zijn opgenomen waarin Thurston Moore en Kim Gordon afwisselend zingen, zoals in het speelse “Anti-Orgasm”, “Poison Arrow” en “Leaky Lifeboat”. Daarnaast wordt er ook voor het eerst gebruik gemaakt van akoestische gitaren als textuur-middel, zoals in de afsluiter “Massage The History”, tevens een van de hoogtepunten van de plaat. Samenvattend kan ik gerust stellen dat ook deze Sonic Youth-plaat weer een topper in het genre is. Voer voor de indierock-liefhebber.
mij=Matador / V2