Het grootste probleem van goede muzikanten is zonder enige twijfel dat het goede muzikanten zijn. En dat ze dat weten. En dat continu willen laten horen. Stereo bestaat uit vijf zeer goede muzikanten en een dijk van een zangeres. Nadat de band eind 2008 uit het tv-programma Rock Nation was geboren, werd binnen enkele maanden tijd het debuut Monogamy geschreven en opgenomen. Een pittige opgave, onder enorme tijdsdruk een album opnemen met bandleden die je kort ervoor voor de televisiecamera’s hebt leren kennen. De zes Stereo’s zijn echter harde werkers en hebben het toch voor elkaar gekregen. Door de platenmaatschappij aangedragen nummers werden zelfs eigenwijs opzij geschoven en ingeruild voor alleen eigen composities. Monogamy is een stevige, coherente rockplaat geworden die stampvol staat met knappe gitaarriffs, dynamische toetsenpartijen, strak drumwerk en natuurlijk de sterke zang van Astrid Kunst. Helaas zet de vorm de inhoud volledig buiten spel en doen de nummers te vaak denken aan het soort clichématige collegerock dat we kennen van artiesten als Avril Lavigne. Ook de teksten blijven regelmatig steken op het niveau van puberachtige stoerdoenerij, zoals ‘Monogamy is a bullshit story’ in het titelnummer en ‘I like swearing, I like drinks’ in “Sexual”. Het debuut van Stereo bewijst maar weer dat goed musiceren niet per definitie gelijk staat aan sterke songs schrijven. En dat haastige spoed zelden goed is.
mij=EMI
Af en toe zijn de nummers idd een beetje te collegerock, maar de twee balads (incl. goede teksten) zijn verrassend goed. Bovendien klinkt elk nummer duidelijk anders, ondanks dat de huisstijl bewaard blijft. Rebel with a cause en Would it be nice verdienen ook absoluut credits!