De Amerikaanse stad Seattle speelt een belangrijke rol in mijn muzikale ontwikkeling. Dat wil zeggen, als ‘moederstad’ van de grunge, want dankzij die stroming is mijn liefde voor muziek pas echt tot bloei gekomen en is zij zich allerlei kanten op gaan ontwikkelen. Tja, en nu is daar The Intelligence. Ook uit Seattle, en opgericht door de drummer van A Frames, Lars Finberg. En in tegenstelling tot de meeste platen uit Seattle klinkt de lo-fi noise hier bij vlagen erg kil, industrieel bijna (zoals in “I Hear Depression”) en vervreemdend. Dat wordt soms goedgemaakt door een vrolijk deuntje (inclusief fluitende meneer en valse gitaarfeedback) als “Warm Transfers”, of een surfnummer als “Universal Babysitter”, maar zelfs die hebben niet de warmte die ze hadden kunnen hebben. Meestal is het namelijk niet erg melodieus, soms zelfs vals, en voelt het ‘hard’ aan. Niet in de laatste plaats omdat de zang hier duidelijk een ondergeschoven kindje is: het gaat meer om de woorden, om de inhoud, en dan moet je denken aan het pessimisme dat kenmerkend is voor post-punk als deze. Een pessimisme dat zich ook vertaalt in de keuze van hun MySpace-adres: theworldisadrag.
mij=In The Red / Konkurrent