De ondertitel van deze compilatie is A Tribute to the Giant Golden Book of New Zealands Alternative Music Scene. Nu dacht ik hier zelf de Triffids aan te zullen treffen, wat genoeg zegt over mijn kennis van de genoemde scene. Ach, kun je eigenlijk van scene spreken? Ze gaan me niet vertellen dat al die bands precies dezelfde paar jaar in Wellington op hebben zitten nemen. Wat dat betreft is ‘t wel leuk om even te contempleren hoe geweldig het zou zijn als dit een eerbetoon aan de Nederlandse muziek was geweest. Enfin. Enkel The Chills en Tall Dwarfs doen hier bij mij ergens nog een belletje rinkelen. Voorkennis is ook niet per definitie van belang, want zoals te verwachten viel weten de jongens en meisjes van Morr de hele mikmak in hun eigen straatje om te buigen en zij wonen hoe dan ook wél allemaal bij elkaar in de buurt. Schoenenstaarderige folktronica waar niets op aan te merken valt, behalve dan misschien dat ‘t inmiddels niet meer verrast. Het ware Golden Book van deze lui is Neon Golden van The Notwist en niets anders. Zo doen Lali Puna, The Go Find, Populous, Seabear (ook nog als Sin Fang Bous!) hun bekende ding, maar is het American Analog Set dat in werkelijk positieve zin opvalt. Hun fragiele minimalistische versie van The Clean‘s “Anything Could Happen” is wonderschoon. Mijn Morr-dark horse F.S. Blumm, weet me toch weer te raken, als hij samen met ene Bobby “On An Unknown Beach” van Peter Jefferies uitvoert. Blumm zingt zelf ook mee en hun stemmen smelten samen als de Kings of Convenience op hun meest lente-achtige momenten. Omdat er kennelijk geld over was heeft labelbaas Thomas Morr er zowaar nog een bonusschijf met origineel werk bijgevoegd. Ontdekking daarvan is Butcher The Bar. Klaterende akoestische gitaarlijnen, eindeloos herhaalt, zo hoor ik ‘t graag.
mij=Morr / Konkurrent
> Ze gaan me niet vertellen dat al die bands precies dezelfde paar jaar in Wellington op hebben zitten nemen.
Dunedin, jaren tachtig/begin jaren negentig: http://en.wikipedia.org/wiki/Dunedin_Sound
🙂 Dunedin, no less, nooit van gehoord, wel een universiteitsstad natuurlijk (lees ik dus)
flying nun, doet dat een bel ringen? was zeg maar het excelsior van nieuw zeeland gedurende die periode. het label waar zo’n beetje al die platen verschenen en tegelijkertijd kwaliteitsstempel.
ook al niet. (f)oei! wat is je favoriete album van 1 artiest van de hele bunch?
> wat is je favoriete album van 1 artiest van de hele bunch?
hmm. zo’n grote expert ben ik, om eerlijk te zijn, nou ook weer niet. denk dat de chills en de clean wel de twee belangrijkste namen zijn. van eerstgenoemde is er een best-of. lijkt me geen verkeerde plek om te beginnen. van de clean doet anthology de boel een beetje bij elkaar vegen maar da’s meteen twee cd’s met live-tracks enzo. beetje te veel van het goeie. er zijn over de jaren ook diverse label compilaties verschenen (daar ken ik flying nun eigenlijk vooral van en dat met name twee cd’s die ooit – graties – bij de oor en/of opscene zaten. zo’n nummer als not given lightly, origineel van chris knox, heb ik doodgedraaid). anyway, kwam al googelend ook deze zeer charmante documentaire (in 8 delen) tegen: http://www.youtube.com/watch?v=sjUDemQFznA
thx! zelfs een docu, toe maar.
ik zal die chills & clean compilatie ‘n binnenhalen.