Dinosaur Jr. – Farm

Lang, lang geleden, toen ik net de “serieuze” muziek aan ‘t ontdekken was, leende ik een paarse cd van Dinosaur Jr. uit de bieb. God, wat haatte ik die plaat. Achteraf gezien zal ‘t er wel eentje uit de midden-periode van de band zijn geweest. Lompe takkeherrie en dat terwijl de maffe, immer zwijgende J. Mascis toch zo geniaal moest wezen. De recente reünie van de oorspronkelijke dinosauriërs liet ik dus lachend aan me voorbijgaan. Voor deze nieuwe plaat zijn de recensies echter van dien aard dat zelfs ik maar weer ‘ns een poging waag. En jawel, het klikt! Ik ben nog niet helemáál om, maar dat baggerband-riedeltje hoef ik nooit meer af te steken. Zou ‘t aan Barlow’s terugkeer liggen? (Toch ook eens Sebadoh proberen dan zeker) Ik hoor nu ook eindelijk waar de vergelijkingen die mijn indierock-favoriet Merry Pierce om de oren kreeg vandaan komen. Mascis hoge stem kraakt even sympathiek en zijn teksten zijn even onzinnig. Luister maar naar de pracht-break in “Ocean In The Way”. Farm is een album waar het spelplezier van afspat. Niet zo vreemd dat de mannen van geen ophouden weten, maar de plaat is daardoor wel net even te lang geworden. Er had een langer en een kort nummer af gemoeten, of gewoon de opener en de afsluiter die allebei tot de minderen behoren. Het geluid wordt wat eenzijdig na een tijdje en de solo’s krijgen iets iels. Daar staan echter heel wat, correctie, zeer veel superieure gitaarmelodieën tegenover, met “Plans” en “See You” als uitschieters.

mij=PIAS