Als ik verneem dat de female fronted band Rossometile uit Italië komt, ben ik, gezien de naam, natuurlijk niet verrast. En ik moet dus tevens direct denken aan Lacuna Coil. Rossometile maakt op hun tweede album Terrenica echter veel softere muziek dan Lacuna Coil ooit heeft gedaan. Openingsnummer en tevens titeltrack “Terrenica” is nog best een aardig nummer. Maar ondanks een regelmatig voorbijkomende gitaarsolo blijft dit meer popmuziek dan metal, laat staan dat ze, volgens eigen zeggen, progressive dark metal maken. Het is veelal te rustig en te zoet (misschien ook wel mede doordat alles in het Italiaans gezongen wordt). Daarbij komt dat de productie her en der ook nog wat beter had gekund. De status van een Lacuna Coil zullen ze op deze manier nooit bereiken.
Opener “In Silence Enclosed” is een mooi, volgens bekend recept, filmisch, symphonisch en opzwepend instrumentaal intro. Vervolgens gaat Gwyllion over op hun female fronted metal. En dat is veel meer metal dan bovengenoemde Italiaanse band. Zangeres Ann Van Rooy zingt over het algemeen met een rockstem, waarbij je moet denken aan bijvoorbeeld Nienke de Jong (Dejafuse, ex-Autumn), Kimberly Goss (Sinergy) en Cristina Scabbia (Lacuna Coil). Maar zo af en toe gaat ze een treetje hoger en komt haar klassieke stem om de hoek kijken. De prima productie was in handen van niet de minste, namelijk Jens Bogren, die eerder heeft gewerkt met grote en ervaren bands als Opeth, Katatonia en Symphony X. Helaas is de muziek verder niet echt heel vernieuwend of spannend, maar prima om zo af en toe eens uit de kast te pakken en om te horen dat er ook uit België prima female fronted metal komt.
mij=My Kingdom Music / Sonic & Black Bards / Sonic