Anna Ternheim

‘Door jezelf te laten leiden door intuïtie kunnen mooie dingen ontstaan.’
Ze viel er gewoon letterlijk door van haar stoel. Ze had ook helemaal geen speech voorbereid. Zo verrast was Anna Ternheim met de Zweedse Grammy voor Album van het Jaar die ze in ontvangst mocht nemen. ‘Het is niet de eerste keer dat ik een Grammy heb gewonnen, maar voor dit album had ik het echt niet verwacht. Ik was al blij met het feit dat ik bij de uitreikingen aanwezig was. Ik was tevreden met het album en had er al succes mee bij mijn publiek, degene die mijn cd’s en kaartjes voor de concerten hadden gekocht. Ik weet gewoon niet goed wat ik ervan moet zeggen. Het is uiteraard een grote eer, maar ik voelde mezelf al een winnaar voordat ik daar aanwezig was. Het zit hem eigenlijk ook niet in die prijzen. Het is het publiek dat het verschil maakt. Je kunt wel een prijs winnen, maar dat wil nog niet meteen zeggen dat het publiek je muziek ook zal waarderen. Hoewel ik in dit geval wel dankzij de publieksstemmen heb gewonnen.’

Toch had de Zweedse singer/songwriter de nodige twijfels of zelfs angst dat Leaving On A Mayday misschien niet zou aanslaan. Ze was er zich terdege van bewust dat het album anders klonk dan de twee voorgangers, niet in de laatste plaats door de inbreng van producer Björn Yttling. ‘Ik heb heel vaak met Andreas (Dählback) samengewerkt. Onze samenwerking verloopt altijd erg soepel. Hij heeft mijn eerste twee albums geproduceerd. Alleen al daarom, om nieuwe stappen te nemen, nieuwe ideeën te krijgen, leek het mij een goed idee om met andere mensen te werken. Ik vond dat ik iemand anders moest zoeken om dit album te produceren. Ook om elkaar wat ruimte te geven. Wat niet wil zeggen dat ik in de toekomst niet weer met hem zal samenwerken. Ik wilde voor het nieuwe album mezelf in een situatie plaatsen waarbij ik niet kon voorspellen wat er zou gaan gebeuren. Daarom heb ik contact opgenomen met Björn. Ik kende hem van vroeger en had zijn producties beluisterd. Hij sluit geen compromissen bij wat hij doet. Hij heeft aan hele uiteenlopende soorten muziek gewerkt: jazz, pop, rock en singer/songwriter. Er is een soort van eenvoud en helderheid in zijn sound die me aanspreekt. Zo wilde ik graag te werk gaan.’

mij=Interview: André
Vooorafgaand aan het nieuwe album heeft Anna een periode in Amerika doorgebracht om daar wat shows te doen. Ze toerde daar onder andere rond met Lykke Li en El Perro Del Mar ('We noemden het voor de grap “The Swedes Taking Over The World Tour”'). In haar jeugd heeft ze een jaartje in Amerika gewoond. Voelde het een beetje als een soort van thuiskomen? 'Nee, niet echt. New York is namelijk heel anders dan Atlanta, waar ik toen woonde. Ik was naar New York gegaan omdat mijn album in Amerika uit zou komen, maar ook omdat ik het een toffe stad vind. Dus wat betreft dat thuiskomen kan ik zeggen dat het makkelijk was om mezelf daar thuis te voelen. Er zijn veel mensen die overal vandaan komen. Ze zijn op doorreis of komen er om er een tijdje te blijven. Daarnaast is het een stad waar ik geen herinneringen aan heb. Een nieuwe start. Dat werkt ook heel inspirerend.'

Wellicht is dat ook de reden waarom we, naast vier andere Sinatra-klassiekers, “New York, New York” terugvinden op de bonusdisc van Leaving On A Mayday. Werd het zaadje voor het idee achter deze Sinatra-interpretaties inderdaad in New York geplant? 'Nee, dat is totaal ergens anders vandaan gekomen. Ik heb aan de instrumentale soundtrack voor een theaterstuk van de City Theatre in Götenburg gewerkt. De regisseur wilde het stuk openen met “New York, New York”, maar dat paste helemaal niet bij de muziek die ik had gemaakt. Toen hebben ik en Andreas – met wie ik werkte aan die muziek – Sinatra aangepast zodat het binnen het wereldje van Anna Ternheim zou passen. De regisseur was er erg enthousiast over en zo groeide het uit tot een soort thema in het stuk waarvoor ik uiteindelijk vijf interpretaties van Sinatra heb opgenomen. Ik vond dat de bonusdisc de uitgelezen kans was om ze uit te brengen.' Je hebt er ook duidelijk een eigen draai aan gegeven. Jouw versies staan vrij ver van het origineel af. 'Misschien is het een dwaze aktie. Niemand kan aan Sinatra tippen. De enige manier om er mee weg te komen, is door er iets totaal anders mee te doen.'

Een aantal fans zullen teleurgesteld zijn dat er, in tegenstelling tot de twee voorgaande albums, bij de speciale editie van Leaving On A Mayday hierdoor geen zogenaamd “Naked Versions”-schijfje zit. De verzamelingen uitgeklede versies en outtakes konden altijd op veel bijval rekenen. 'Dat is misschien ook een van de redenen om te werken met een nieuwe producer. Ik ben nooit begonnen met muziek te schrijven om hetzelfde nummer twee keer te schrijven. Om hetzelfde ding steeds weer over te doen. Al helemaal niet om aan bepaalde verwachtingen te voldoen. Breken met gewoontes is een goed iets als je muziek wilt maken. Ik vond het nu een goed moment om te laten zien dat ik iets anders aan het doen ben. Het weglaten van de “Naked Version” was een manier om die boodschap te versterken. Wie weet maak ik in de toekomst er weer wel een, maar zoiets moet onstaan uit inspiratie en niet uit het voldoen aan verwachtingen. Ik hou van verrassingen. [lacht]' Voedt zo'n keuze niet de angst die je hebt bij het uitbrengen van de muziek? 'Jazeker. Ik denk dat ik altijd bezorgd ben geweest als ik een album uitbracht. Niet wetende wie er naar me zou gaan luisteren. Alle albums zijn vrij verschillend. De een zal het eerste album mooi hebben gevonden; een ander juist het laatste. Op die manier bereik je echter altijd weer een nieuw publiek. Angst is nu eenmaal een slechte raadgever. Als ik niet mijn hart volg dan komt er helemaal niks uit. Tenminste niet iets waar ik achter zou kunnen staan.'
Het voorgaande album Separation Road noemde Anna tijdens een van haar concerten “het duistere zusje”. Waar zou het nieuwe album binnen de Ternheim genealogie passen? '[lacht] Ik denk dat het “het jongere zusje” zou kunnen zijn. Laatst heb ik het omschreven als een “besmeurde witte veer”. Ik denk dat alles wat ik maak op de een of andere manier wel bij elkaar past. Ik schrijf meestal over dezelfde soort thema's, ook al zijn de de verhalen telkens anders. Ik had het eerst zelf niet door, maar anderen wezen mij erop dat ik dat doe. Ik hoef ook niet perse iedere keer iets volledig anders te doen, zolang het maar voelt als een stap voorwaarts. Ik heb het gevoel dat het nieuwe album wat lichter is. Optimistischer.' Dat komt natuurlijk ook door de inbreng van Björn Yttling. Zijn gebruik van veel percussie en de grotere nadruk op ritmes. 'Precies. Dat is wat er gebeurt. We hebben onze eigen wereldjes gecombineerd. Er zit veel van Björn in deze productie. Je zal onze afzonderlijke specifieke ideeën misschien kunnen herkennen op het album.'

Naast Björn's inbreng is er ook een opvallende rol weggelegd voor de vocalen van de dames van Baskery. 'Inderdaad. Zij hebben echt iets toegevoegd aan een gedeelte van het album. Het zijn drie zussen en je kunt dat bijna horen aan de manier waarop hun stemmen elkaar aanvullen. Het is bijna een stem met drie verschillende klankkleuren. Ik heb in het verleden nooit zo veel met achtergrondvocalen gewerkt. Dat was spannend. Ik wil dat vaker doen. Met name het nummer “Summer Rain” is door hun inbreng iets bijzonders geworden.' Je hebt van dat nummer ook een video gemaakt met een a-capella versie met medewerking van een aantal bijzondere gasten. 'Ik wilde wat live-opnames gaan doen en wilde daar wat extra vocalen bij betrekken. Ane (Brun), Nina (Kinert), Ellekari Larsson van The Tiny en de twee meiden van First Aid Kit zijn goede bekenden van me. Dus het was gewoon een kwestie van het bellen van een paar vrienden wiens stemmen ik mooi vind. Baskery waren net met een Amerikaanse tour bezig op dat moment, anders waren die er ook bij geweest. Het was op een zondag. We hebben wat koffie gedronken, gebakjes gegeten en de opname gemaakt. Al met al een gezellig dagje met een mooi eindresultaat. [lacht]'

Nu even de ogen op de toekomst gericht. Kunnen we net als tussen het verschijnen van Seperation Road en Leaving On A Mayday een EP zoals Lovers Dream And More Music For Psychotic Lovers verwachten? 'Dat zou heel erg goed kunnen. Het format van een EP spreekt me aan. Door de lengte ben je minder genoodzaakt om ideeën helemaal volledig te ontwikkelen. Het is speelser. Dat is belangrijk. Ik voel me dan niet beperkt en kan ideeën die in me opkomen direkt uitwerken. Er zit geen groter plan achter. Door jezelf te laten leiden door intuïtie kunnen mooie dingen ontstaan.'