Post-rock as post-rock can be, was het eerste wat in me op kwam na een eerste luisterronde van Cougar‘s tweede langspeler Patriot. Ze voldoen namelijk aan alle genre-eisen: volledig instrumentaal, behoorlijk jazzy maar niet teveel, tingel-tangelende opbouwstukken, ritmische frutsels, tikje gestudeerd maar toch ook behoorlijk spannend, afwisselend en overtuigend. De gitaar staat centraal bij deze band, maar dat wil niet zeggen dat deze plaat alleen interessant is voor gitaarliefhebbers. Daarnaast trapt Cougar gelukkig niet in de valkuil waar een boel andere post-rock bands wel intrappen, namelijk dat ze de spannings-opbouwen niet te lang maken. Cougar keert ten allen tijde weer terug naar pakkende gitaarriedels en wederkerende thema’s, waardoor deze plaat lang niet zo gestudeerd hogeschools overkomt als bij sommige andere collega’s in deze hoek (zie bijvoorbeeld Tortoise). Cougar heeft iets speels, wat ook blijkt uit de hoeveelheid elektronica op deze plaat, die de sfeer af en toe wat richting Battles brengt, zoals in het glitchende “Pelourinho” of het bijna volledig uit elektronica opgebouwde “Heavy Into Jeff”. Maar net wanneer je denkt dat het allemaal te gezapig wordt weten ze weer een pakkende riff tevoorschijn te toveren, zoals in het stevige “Thundersnow”, waardoor je als luisteraar bij de les blijft. Met dit prima Patriot speelt Cougar zich wat mij betreft aardig in de kijker in de post-rock-scene.
mij=Ninja Tune / PIAS