Edward Sharpe & The Magnetic Zeros – Up From Below

Het zit niet mee deze week qua treinerij. Alweer liep ik vertraging op door gedoe op het spoor. Knap irritant. Het maakte dat ik via mijn oude woonplaats Zwollywood moest reizen om in Amersfoort te komen. En dus belandde ik in een stroom Lowlands-gangers op weg naar de bussenplek bij ‘t Harde. Ik realiseerde me vervolgens twee dingen: de crunkcore van Brokencyde gaat pijnlijk goed scoren (want d’r zaten zat (te veel?) van die crunkkids tussen de bezoekers) en ik móet nog voor Lowlands de gangsters wijzen op het hippie-gebeuren van Edward Sharpe & The Magnetic Zeros om blijmakend tegengas te geven. Dat lukt dus maar half (of lees je dit vanaf het Lowlands-terrein op je iPhone?). Hoe dan ook, mensen: zondag en masse naar de Lima als de blije vogels rond Alex Ebert daar de hippie hoogmis op gaan voeren. Hun muziek is – in ieder geval op de debuut-cd Up From Below – minder uitbundig dan die van The Polyphonic Spree, maar Ebert heeft ook maar krap een dozijn bandleden tot zijn beschikking. Dat beperkte clubje geeft Edward Sharpe & The Magnetic Zeros wel een meer authentieke klank die ze hooguit in positieve zin op zou doen vallen als ze terug de tijd in gestuurd zouden worden richting pak’em beet Woodstock. Al luisterend naar Up From Below ruik je de kruidige dampen al opstijgen van het terrein en zie je de mensen gelukzalig kijken naar het podium. De warmte straalt al over als je luistert naar de cd, live moet het helemaal een zalvende uitwerking hebben. Opvallende track is “Home” het duet tussen Sharpe en Jade Castrinos. Het roept herinneringen op aan Johnny Cash en June Carter-Cash, met een vlijtig gefloten hippie-fluitje als jolig accent. Dus stop een bloem in je zondag vast smoezelige haar en laat je inspireren door dit vanaf het platteland van Californië opererende collectief.

mij=Rough Trade / Konkurrent