Mijn Billy-kasten met geluidsdragers op een van onze slaapkamers begint uit te puilen. Aangezien er geen ruimte is voor een vierde kast, begint nu de vraag te komen: Wat nu? De echte meuk ligt al op een stapel, maar weggooien kan ik niet over mijn hart verkrijgen. De beste cd’s pak ik nog wel eens om te draaien of liggen standaard al bij mijn cd-speler. Maar wat moet je met de middenmoot die heel groot is qua aantal. Het zijn vooral cd’s die ik ooit recenseerde, maar eigenlijk nooit meer uit de kast zijn gekomen. Bij sommige heb ik zelfs geen idee meer wat erop staat. De vraag is ook wat er met Novel Sounds Of The Noveau South van Ha Ha Tonka gaat gebeuren. Dit tweede album van dit kwartet uit Indiana heb ik al best vaak gedraaid, vooral omdat ik de vinger niet op de zere plek kon leggen. Muzikale referenties zijn er o.a. in de Kings of Leon, The Black Crowes, Neil Young, My Morning Jacket en The Tragically Hip. Gemiddeld genomen zijn dit geen vervelende bands. Dit is Ha Ha Tonka ook niet, maar het duurde even voor ik een beetje in dit album kom. Misschien dat ze ooit tot de groten der muzikale aarde kunnen gaan behoren, maar dat vind ikzelf wat teveel eer. Het is een goede middenmoter, een album dat heel langzaam groeit en waar ik me van kan voorstellen dat Americana-liefhebbers met een voorkeur voor een rockig, maar nooit exploderend randje hier wel wat in zien. Ik laat de cd voorlopig nog maar ver van mijn cd-kasten. Misschien dat de komende maanden het echt een blijver blijkt te zijn, of niet. Dat zou ook nog kunnen.
mij=Bloodshoot / Bertus