Hoewel ik ergens de term ‘feestfolk’ tegenkwam in een verder prima recensie, is dat niet een term die ik zelf zou geven aan het Belgische Jaune Toujours. De aanwezigheid van een accordeon en blazers roept wel al snel die associatie op, maar toch vind ik de muziek op Kolektiv serieuzer klinken dan dat. De mix van folk, reggae, balkan en zigeunermuziek doet me eerder denken aan A Hawk And A Hacksaw: met liefde gemaakt en voortdurend interessant. Want ook van deze cd spat de liefde voor muziek af. Dankzij o.a. een prima drummer die in allerlei maatsoorten een heerlijk ritmisch dekentje spreidt voor de Franse, Engelse (soms een beetje Franglish, vaak zelfs een mix van twee talen in één nummer) en Vlaamse teksten van Piet Maris en de zijnen, en een accordeon die niet alleen maar vrolijk, maar meestal eigenlijk vooral melancholiek klinkt. Behalve dan op de briljante cover van Blur‘s “Song 2”. Een bijzondere sound voor een band met haar wortels in Brussel, op zich wel weer een smeltkroes van culturen natuurlijk.
Zoals dat bij mij vaker gaat in het geval van wereldmuziek, verlies ik in de loop der tijd wel weer mijn aandacht, omdat ik dan toch gitaren en wat meer actie wil. Blijft overeind dat Jaune Toujours een prima band is in zijn genre!
mij=Choux de Bruxelles / PIAS