De rauwere rockers lijken de laatste jaren bij het Omahase label Saddle Creek een beetje het onderspit te moeten delven. De laatste Cursive was bijvoorbeeld echt niet wat wij er van gehoopt hadden. En ook Ladyfinger (Ne) kan helaas met hun tweede cd Dusk niet voorkomen dat we nog steeds mijmerend terug denken aan bijvoorbeeld Conor Oberst’s te vroeg doodgebloede post-hardcore project Desaparecidos dat met Read Music/Speak Spanish een straffe cd afleverde in 2002 of Criteria’s When We Break uit 2005. Wat bij Ladyfinger (Ne) wel dik voor elkaar is, is de productie door Matt Bayler. Maar dat is dan ook een kei die eerder achter de knoppen zat bij Mastodon, Isis, Vanna en Russian Circles. Hij zorgt ervoor dat het mediocre songmateriaal van Ladyfinger (Ne) uiteindelijk wel een voldoende haalt. Maar eerlijk is eerlijk, de stem van Chris Machmuller mag er ook zijn. Heel af en toe roept hij zelfs herinneringen op aan Stone Temple Pilots’ Scott Weiland. Wat ook positief stemt is dat de songs gelukkig ook een stuk beter zijn dan die van voorganger Heavy Hands. Ze zijn nog niet goed genoeg om aan te haken bij pak ’em beet Foo Fighters, maar nog een keer zo’n stap vooruit en zouden met een beetje geluk de moeten kunnen maken naar de subtop, net onder de grote rockers.
mij=Saddle Creek / Munich