Lars Eric Mattsson is een van de eigenaren van Lion Music, het label dat zo’n beetje alle Scandinavische shredders uit de B-divisie onder contract heeft. Een daarvan is Mattsson zelf. Via de legendarische Mike Varney kwam hij ooit omhoog borrelen en in 1988 debuteerde hij. Het vervolg daarop was het album No Surrender, dat nu vanwege het twintigjarig jubileum als herziene editie met vijf livesongs opnieuw wordt uitgebracht. “This is a new and much improved version of the 1988 classic along with 5 live tracks”, aldus Mattsson’s eigen site. Hm. Dan wil ik de originele versie zeker niet horen, want het geluid klinkt ook op deze rerelease mager en zo dynamisch als een betonblok. Laat ik het zo zeggen: met een drummachine had het niet vlakker geklonken. Sterker nog, het zou me niet verbazen als alles eerst met een drummachine is opgenomen en dat daarna voor de vorm de ritmesectie nog is binnengehaald. De zang is redelijk, maar wordt regelmatig verneukt met effecten. De songs zijn ook typisch voor die tijd, dat wil zeggen met minder variatie en meer testosteron dan een album lang prettig is. Is er dan niets om blij van te worden? Mwah, de livetracks zijn in elk geval qua dynamiek beter, waardoor ook het gitaarspel beter uit de verf komt. Maar om dit album daarvoor te kopen moet je een verstokte fan zijn.
mij=Lion Music / Bertus