In eerste instantie dacht ik dat Storm mij een cd had toegestuurd die niet voor mij bestemd was. Een hand op de hoes met een pijl er doorheen en aan de punt zit bloed. Bah! En dan de foto op de achterkant: drie dames en een heer helemaal in het wit. Dit was vast iets van metal of gothic, maar dan wel van het vreemde foute soort. Ik kreeg zonder een noot gehoord te hebben al rillingen. Maar om het zeker te weten moet ik toch echt de cd draaien, en dus ging Rites van Lights in de lade van de cd-speler. Wat ik echter te horen krijg is een folky sixties-achtig liedje dat vooral opvalt doordat het wat new-agerig rondfladdert. Het zou toch geen sekte zijn? Muzikaal gaat het daarna alle richtingen op: Prince, Jefferson Airplane, Anne Clarke en zo’n zangeresje dat eigenlijk niet zo goed kan zingen maar het wel wil. Dat geldt overigens voor meer performers, want de kwaliteit van de ingehuurde saxofonist vind ik niet om aan te horen. Lights is een muzikaal trio uit Brooklyn (New York) waaraan een dame voor de visuele effecten is toegevoegd. Haar beelden zie ik uiteraard thuis niet verschijnen, maar wat ik wel zie verschijnen zijn beelden in mijn hoofd van heksen die dansen om een kampvuur. En laten ze daar nou ook een liedje over hebben gemaakt.
mij=Drag City / Munich