The Shavers / Ratz / De Hobbyisten

Wie The Shavers definitief knock-out wil slaan moet wel van goede huize komen. Het leek er even op dat de reuma van frontreus Johannes de Boom de band groggy tegen het canvas zou slaan, maar halverwege de tiende tel is De Boom toch weer opgelapt. En dat moet gevierd worden met nieuwe optredens van het trio en een nieuwe cd. Dat De Boom op de EP Orthopedia over zijn gevecht vertelt, is logisch. In “Mythisch Monster” rekent hij nogmaals af met zijn kwelgeest. Hij rept zelfs dat de angst geheel verdwenen is. Da’s dapper. Gelukkig komen ook gewone, alledaagse zaken aan bod. Zoals het likken van een fietsbel na een gezellig drankgelag en krijg je nieuwe inzichten over je oksels, die volgens De Boom geuren als een kruidentuin zijn. Inderdaad, The Shavers zijn weer ouderwets in vorm. Hopelijk blijft het niet bij alleen deze EP en optredens en komt er ook snel weer een heel album, want met The Shavers erbij is het leven een stuk levendiger.
Ook Ratz wil graag je leven verrijken met Nederlandstalige hardrock. Dat lukt ze best aardig op hun EP Voor Jou. Ze maken ouderwetse rock die ruikt naar bier en zweet stinkende donkere hardrockkroegen. Ik word soms wel wat melig van het accent van frontman Jon van den Elsen die echt geen moeite doet om zijn Brabantse accent te onderdrukken (Hallo Peter Koelewijn!). Maar de uitvoering van de vier is toch wel koel. De klank van de zes studiotracks is kaal en gortdroog, maar dat past wel bij hun hardrock. De teksten zijn bovendien ondanks de gemakkelijke hardrockinhoud (ex-vrouwen etc.etc.) niet gemakzuchtig. Daar kan menig Nederlandstalig bandje een voorbeeld aan nemen. Dikke pluspunten scoort Ratz bovendien met het gitaarspel van Fritz Appel. Die kent zijn klassiekers en heeft de tracks messcherp en dirty, maar zonder te overdrijven ingespeeld. Ongecompliceerd, maar toch leuk.
De Hobbyisten maken het zichzelf een stuk minder gemakkelijk. Goede Nederlandstalige cross-over maken zoals zij proberen, daar kan ik zo 123 geen voorbeeld van noemen dat is blijven hangen (Of je moet Osdorp Posse er toe gaan rekenen). Toch lukt het de vijf Zeeuwen best behoorlijk. Soms doen ze zelfs een beetje aan Gotcha! Denken. Voor Progressie hebben de Hobbyisten gebruik gemaakt van de diensten van De Dijk-gitarist J.B. Meyers. Dit heeft op Progressie geresulteerd in drie tracks die eigenlijk alle drie een heel ander geluid laten horen. Het swingende, soulvolle “Serieus” vind ik zelf een beetje puberaal qua tekstuele insteek, maar ik geloof wel dat Keegan meent wat hij rapzingt. Dus da’s wel oké. Sterkste track is wat mij betreft “Hobbyisme” dat lekker doordendert. Erg grappig is het afsluitende “Shakira” dat qua klank behoorlijk doet denken aan wat Mondo Leone in zijn upppie doet. Hierin wordt de Latijns-Amerikaanse zangeres zonder blikken of blozen neergezet als vrouw aller vrouwen. Daar hebben ze natuurlijk ook gewoon gelijk in.

mij=AG Music & Eigen Beheer & Eigen Beheer