Ik had het er laatst met iemand over hoe bizar groot het recensiearchief van File Under ondertussen geworden is. Dik zevenduizend recensies kun je hier terugvinden. Meestal weet ik wel nog wat naar wie is gegaan, maar dat ik af en toe wel eens vergeet dat ‘we’ al eens eerder een cd besproken hebben van een band, vind ik niet verbazingwekkend. Dat Marten hier in 2008 al hieperdepiep praatte over Herbs, de tweede cd van AU, dat was ik dus vergeten. Ondanks zijn jubelpraat. Maar nu vergeet ik AU dus niet meer, want AU komt met een nieuwe cd! Nu ja, nieuw, nieuw. Da’s niet helemaal het goede woord. Versions heet niet voor niets zo. De zeven tracks zijn grotendeels herinterpretaties van liedjes van de eerste twee cd’s van AU. Die ik dus niet ken. Maar al luisterend naar de muziek snap ik dus helemaal wat Marten bedoelde in 2008. De band is schatplichtig aan Animal Collective, zonder enige twijfel, maar geeft daar een enorme eigen draai aan. Versions laat naast die Animal Collective-invloeden ook duidelijke invloeden uit de krautrock horen. Waarbij vooral het gekmakende drumwerk van percussionist Dana Valatka een prominente rol inneemt en om van te watertanden is. Menig metaldrummer zou willen dat ‘ie maar de helft van de snelheid en – vooral ook – het raffinement van diens spel had. Wat hij laat horen in “All Myself” (dat ook al op Verbs stond) is van pure schoonheid. Volgens Marten was “RR v. D” het mooiste mooie liedje op Herbs en dat is op Versions inderdaad ook een erg fraaie track, maar hier is het vooral “All Myself” dat me euforisch maakt. De lyrische stem van Luke Wyland vertrekt traag, ingestart door een minimale piano en werkt in zeven minuten tijd naar een kolkende, ontroerende climax toe. Zo’n einde dat me als ik niet op pas doet stranden in lyrische bijvoeglijke naamwoorden.
mij=Agoo / Import