Ze stonden als special guest op Fuji Rock en aangezien er op de andere podia niets meer te doen was besloten we om maar eens te gaan kijken. En tot mijn verbazing was het een prachtige show. Basement Jaxx stond er in vol ornaat, met alle toeters en bellen en had om de boel wat op te vrolijken ook nog maar een theatergroep uitgenodigd die op het terrein een performance deed. Maar wat het grappigste was: ik kende een groot deel van de nummers! En dat terwijl ik me nooit in Basement Jaxx verdiept heb. Ik heb er zelfs geen cd van! Behalve deze nieuwe, Scars geheten, dan. Op Lowlands zag ik ze weer. De verrassing was er wel af nu, maar het was nog steeds onderhoudend. En dat geldt ook een beetje voor Scars. Het is geen verrassende plaat. Alle Basement Jaxx-trucjes zijn er op losgelaten, ieder nummer heeft zijn eigen gasten, met een opvallende Eli “Paperboy” Reed op uitschieter “Raindrops”, maar toch blijft het idee hangen dat het album op de automatische piloot gemaakt is. Een aantal nummers zullen we nog wel weer horen in de toekomstige Basement Jaxx-shows, voor de rest blijft er eigenlijk te weinig hangen. Hoofdzakelijk gemaakt om weer live te kunnen spelen. En dat kunnen ze dan weer alleraardigst…
mij=XL / V2