Zeven albums hebben ze al op hun conto geschreven, tien als je de soloplaten van voorman Daniel Hutchens meerekent. Maar geen enkele daarvan heeft mijn oren of platenkast gehaald. Tot nu dan, nu – een stief half jaar na de Amerikaanse release – Baby, They Told Us We Would Rise Again het Europese vasteland bereikt. Curieus eigenlijk, want ik leef nog immer in de veronderstelling dat southern rock in Nederland een vrij grote fanschare heeft. Kijk maar eens naar het succes van bijvoorbeeld Drive-By Truckers. Een band waar het eveneens uit Athens, Georgia afkomstige Bloodkin mee tourde en waar ze ook het best mee kunnen worden vergeleken. Dezelfde stormachtige presentatie, doorleefde zang, eenzelfde three axe attack – driedubbelloops gitaarriffs – en een goed gevoel voor een grimlach op het juiste moment. Bovendien schreef Patterson Hood een lyrische inleiding voor deze plaat. Het meest negatieve dat over dit album te vertellen valt is dat het lijkt of ze hun kruit te snel verschieten. Absoluut hoogtepunt van dit album is namelijk opener “The Viper”, een tekst die zowel over liefdes- als over junkieverdriet zou kunnen gaan, als over een verslaving aan de nieuwste gadgets. Voor de rest geen kwaad woord over dit album: hou je van de Drive-By Truckers, dan hou je van Bloodkin.
mij=Freeworld / Bertus