Zonnebril op, dikke sigaar in de mond en welgevormde dames om zich heen in de jacuzzi, dat is het beeld dat Márcio Local oproept met zijn zelfverklaarde sambasoul, al schijnt het genre toch echt te bestaan. Welnu, als het al soul is, is ‘t aalgladde. Zijn aangename stem is bij de hoge tonen zo stroperig dat ik autotune vermoed. Dat is allemaal geen bezwaar, want dit is gewoon gezellige pimpin’ (of pimpelende) partymuziek. Márcio als Fun Lovin’ Criminal van de samba. Wellicht neemt hij zichzelf wel heel serieus, hij zit vast ook niet voor niets bij David Byrne‘s label, maar wij houden het op een cocktail met paraplu’tje. Luister alleen al naar opener “Samba Sem Nenhum Problema” waar onmiddellijk die typische samba-percussie opduikt. Het doet mij altijd denken aan een gemuilkorfde puppy. Het swingende “Preta Luxo”, een van de leukste nummers, voegt een vleugje urban aan de wereldmuziekmix toe. Ik hoor Extince al over een sample uit ‘t intro rappen. En al de poppetjes op de dansvloer gaan los. De echoënde stem tijdens het intro van “Soul Do Samba” brengt ons als het ware naar de kermis. Enthousiast wordt Rio de Janeiro bezongen. Don Day Don Dree Don Don is losjes maar to the point en zakt werkelijk nergens in. Een glimlach van begin tot eind. In slotnummer “Suingue Dominou” zit behalve een mooie melancholische zanglijn ook een of andere scattende toaster die heel hard ‘lelelelele’ roept. Of zou dat gewoon wederom Márcio zijn? Wat maakt ‘t uit. Nog ‘n rondje!
mij=Luaka Bop/Bertus