Het vuilnisbakkenorkest dat zich The Pussywarmers noemt, komt uit Zwitserland, heeft het Italiaans als moedertaal, maar kan zich overal verstaanbaar maken. Want ze spelen theatrale volksliedjes, ferm geworteld in de blues en folk van het Europese vasteland. En of het nu gaat om een walsje, een treurmars of vaudeville uit de jaren twintig, hun steevast akoestische nummers doen hun werk, ook al versta je de teksten maar half. Je wilt een fles drank openen, een sigaret in je mondhoek steken en de dame naast je verleiden tot een dansje op de kleine ruimte in het donkere café waar dit orkestje de nacht wegspeelt en je dagelijkse zorgen wegspoelt. En dat ze dan een ranzige naam hebben en een vunzige titel voor hun plaat kozen, ze starten en sluiten hun plaat mooi af met het op een dictafoon opgenomen “Bonjour Madame” en “Au Revoir Madame”. Nette jongens eigenlijk, onder hun morsige kostuums en rammelende instrumenten. Ook al wensen ze hun verdwenen geliefde niet al te veel goeds toe: ‘What did you do last night? / She’s so dead, oh so dead’, het laatste liedje van de plaat vertelt iets anders: ‘I just wanna love you, love you, love you’. Nette, aardige jongens, maar ze brengen hun muziek uit op Voodoo Rhythm, dus de duivel kijkt altijd mee.
mij=Voodoo Rhythm / Clearspot