Stel je voor, je bent twee succesvolle producers, en je werkt voor een platenmaatschappij die gespecialiseerd is in radiovriendelijke melodieuze hardrock. Je hebt net tien liedjes geschreven waarvan je niet goed weet wat je er mee aan moet. Je bent er op zich wel tevreden over, maar de nummers lijken allemaal wel erg veel op elkaar. Er zit natuurlijk een zoetige ballad tussen, hier en daar wat hips met keyboards, en het bevat vooral stoer maar toch toegankelijk gitaarwerk. Je speelt het geheel met behulp van wat extra muzikanten zelf in, en je gelikte productie garandeert een professioneel maar aalglad geluid. En toch… je mist iets, want waar het nog aan ontbreekt is een zanger. En dan besluit je terug te grijpen op een formule die een aantal jaren geleden ook al tot redelijk positieve reacties leidde. Dus een week later staat er een groepje ‘stemmen van rock’ in je studio, en elke stem zingt één van de liedjes in. De stemmen verschillen echt wel een beetje van elkaar, maar hun manier van zingen is volledig uitwisselbaar, met als gevolg dat de cd naast commercieel en radiovriendelijk ook opeens saai en voorspelbaar is geworden. In een poging er toch nog iets exclusiefs van te maken breng je een speciale ‘limited first edition’ uit met een extra track die je bij gebrek aan een elfde ‘stem van rock’ zelf inzingt. Eigenlijk weet je diep van binnen dat het allegaartje niet meer is dan een sample-cd die je doorgaans gratis bij een willekeurig hardrocktijdschrift krijgt. Maar je kent je publiek, en weet dat de cd wederom in goede aarde zal vallen bij fans van het genre. En daarmee is de missie weer geslaagd. En ach, die enkele negatieve recensie neem je dan maar op de koop toe.
mij=Metal Heaven / Rough Trade