Achter Volcano Choir schuilen Bon Iver-frontman Justin Vernon en Chris Rosenau en Jon Mueller van de groep Collections of Colonies of Bees. Ik kan nu heel interessant gaan zitten doen over Bon Iver, maar om eerlijk te zijn is hun vorig jaar verschenen debuut For Emma, Forever Ago totaal langs me heen gegaan. Dat komt vooral – denk ik – omdat ik over het algemeen niet zo heel erg warm loop voor introverte singer-songwriters die fragiele liedjes zingen. En van de instrumentale experimentele rock van Collections of Colonies of Bees had ik eveneens nog nooit gehoord. Unmap is het eerste wapenfeit van de twee bands uit Wisconsin en wat als eerste opvalt is dat de negen tracks alle kanten uitwaaieren. Opener “Husks and Shells” is een grotendeels akoestisch nummer dat wordt ingekleurd door de hoge, typische stem van Vernon. Het bijna zeven minuten durende “Sleepymouth” begint eveneens met herhalende gitaarakkoorden en hoge zang, maar heel subtiel worden er elektronische elementen geïntroduceerd en werkt de track toe naar een opzwepend, bijkans psychedelisch crescendo. En zo wiegt Unmap heen en weer tussen lo-fi elektronica, folk-achtige schetsen en dromerige klanken. De teksten van Vernon zijn associatief en nogal abstract – als hij überhaupt wat zingt. Sommige nummers bestaan namelijk slechts uit herhaalde klanken en uitroepen, zoals bijvoorbeeld “And Gather”.Unmap is fragmentarisch en bij vlagen nogal experimenteel, maar tegelijkertijd ook ongrijpbaar en sfeervol – een beetje misschien zoals de album van de IJslandse collega’s van Sigur Rós. Typisch van die muziek die totaal niet tot zijn recht komt als je het overdag opzet tijdens een kopje koffie, maar die ‘s nachts opeens enorm aan zeggingskracht wint. En laat ik deze review nu net in het holst van de nacht aan het tikken zijn…
mij=Jagjaguwar / Konkurrent