Athlete-zanger Joel Pott heeft zijn leven te danken aan een waargebeurd oorlogsverhaal. Een soort Nederlands-Britse versie van Saving Private Ryan, die zich afspeelde rondom Arnhem in 1944, in het hart van de Tweede Wereldoorlog.
Dat verhaal wordt verteld in het titelnummer van de nieuwe Athlete-plaat Black Swan, de “Black Swan Song”. Joel’s grootvader John Pott overleed vier jaar geleden. Hij was een majoor in het Britse leger in de Tweede Wereldoorlog. Zijn zwager John Frost probeerde de brug bij Arnhem te veroveren. Pott moest Frost helpen bij het behouden van de brug. Pott werd neergeschoten, geraakt in zijn been en handen. Hij werd in de bossen achtergelaten, waar hij meer dan twintig uur lag. Met zijn ongeschonden hand probeerde hij een brief aan zijn kersverse vrouw te schrijven. Één dag voor Pott naar het front vertrok, was hij namelijk getrouwd. Pott werd gevonden door Nederlanders, die een arts voor hem regelden en zo zijn leven redden. Bassist Carey Willetts: ‘De reden dat Joel hier nu is, dat hij bestaat, is dankzij die Nederlanders.’
mij=Interview: Tim Fierant.
Toetsenist Tim Wanstall: 'Joel en zijn familie zijn eigenlijk een stel hippies. Toen zijn opa vier jaar terug overleed, besloten ze geen uitvaartbedrijf in te schakelen, en zelf de kist te maken. Joel's opa stierf in Londen, maar woonde in Schotland. Dus moest het lichaam naar Schotland voor de begrafenis. Joel en zijn zwagers timmerden samen een kist in elkaar, legden het lichaam erin en Joel's ouders schoven de kist achterin hun auto. Zo karde het hele gezelschap dus naar Schotland. En uiteindelijk droegen Joel, zijn zwagers en zijn vader de kist naar het graf. Daar slaat de tekstregel ‘so let my friends and family carry me home' uit “Black Swan Song” op.'
Het is een wonderlijk verhaal. Ineens ontdek je in je eigen familie een heldensage van Hollywoodformaat. Athlete maakte er dankbaar gebruik van. Ook de videoclip van Black Swan kreeg een militair sausje. Toch is Black Swan, waarvoor de groep wisselde naar de platenmaatschappij van Elbow, vergeleken met de vorige ingetogen albums Tourist en Beyond The Neighbourhood vrij uitgelaten geworden. Net als het Mercury Prize-genomineerd debuut Vehicles & Animals. Tim: 'Voor ons is “Superhuman Touch” (eerste single, red.) een beetje nostalgisch omdat het een nummer is dat ook prima op onze eerste plaat had gepast. We zijn misschien bekender van nummers zoals “Wires”, maar we zijn altijd fans van pop geweest. Pop is geen smerig woord voor ons. We zijn grote fans van een goede melodie, en dat komt erg goed naar voren in dat nummer.'
Terug naar de oorlog. Hoe zouden de jongens het zelf doen aan het front? Tim: 'Ik zou een ongelooflijk slechte soldaat zijn. Na het lezen van boeken over de oorlog realiseer ik me dat het hele concept van naar het front gaan me zo ontzettend vreemd is. Maar soldaten zijn mensen net als ik. Ze voelen zich waarschijnlijk net zoals ik me zou voelen in hun situatie. Ik zou in het in mijn broek doen van angst. Mijn grootste angst? Doodgaan, absoluut.'
Het album is vernoemd naar het boek Black Swan van N.N. Taleb. Het boek gaat over de ‘black swan'-theorie, die beweert dat één gebeurtenis je wereldbeeld volledig op zijn kop kan zetten. Zoals met de echte zwarte zwaan: iedereen dacht altijd dat zwanen alleen wit waren, tot men een zwarte ontdekte. Welke wereldbeelden zagen Carey en Tim onlangs in rook opgaan? Carey: 'Toen Black Swan bijna af was, hadden we nog geld om één maand van te leven. We konden onszelf nog een maand salaris geven, en dat was dat. Toen bedacht ik me ineens dat ik misschien een normale baan zou moeten gaan zoeken. Wat zou ik dan moeten doen? Ik kon niets bedenken. Ik bedacht me ineens dat ik buiten muziek maken geen énkele vaardigheid heb. Ik kan niet anders dan dit.'