For New Beginnings. Friska Viljor die nieuwe wegen inslaan, veel gekker moet het niet worden. Nee, de titel van het album van deze Zweden heeft mij op het verkeerde been gezet. Ze gaan gewoon door waar ze gebleven zijn, namelijk met het bouwen van muzikale feestjes. Mocht je een album kennen of concert van ze gezien hebben dan weet je ongeveer wat je kunt verwachten. Dit album is geen grote variatie hierop. Tot op heden leverde dit twee albums, Bravo (2007) en Tour De Hearts (2008), op die zeker in ons land aansloegen. En terecht. Ik ben namelijk ook omgegaan voor Friska Viljor en al helemaal als er aansluitend een tour volgt. Zei ik bij het stukje over het vorige album dat we bij een komend concert mee zouden zingen en neuriën, ook nu zal dit het geval zijn. Achter Friska Viljor zitten Daniel Johansson en Joakim Sveningsson die volgens de Wikipedia indie-rock maken, maar ik zou er minimaal de term folk aan toe willen voegen. Het leuke aan de band is dat ze aanstekelijke melodieën maken met teksten die eigenlijk helemaal niet zo vrolijk zijn. Het thema was oorspronkelijk de verbroken relaties, maar aangezien er volgens mij weer liefde gevonden is wordt het nu wat breder. Tussendoor komen er trouwens nog steeds geregeld ‘lalala’s’ voorbij, die ik normaliter verafschuw, maar van Friska Viljor kan ik dit prima hebben. Gewoon, omdat ze zo aanstekelijk zijn. Qua instrumentarium valt op: de banjo, het orgeltje en zo’n speelgoed toetsenfluit waar mij even geen naam voor te binnen schiet. Je zou muzikaal kunnen zeggen dat ze zich niet echt vernieuwen, maar ik denk dat niemand daarom zal treuren. Ik niet tenminste, maar zo mooi als voor de eerste keer een album van ze horen of een optreden beleven zal het voor mij niet meer worden.
mij=Excelsior / Haldern / V2