De Jack Rose uit de bandnaam en de voorman van de band The Black Twig Pickers, Mike Gangloff, zou je kunnen kennen van de improv-droneband Pelt. De vrije vormen die de twee in deze band toepassen, vind je niet terug op deze titelloze plaat. Dit project zou je kunnen zien als een poging om de oorsprong van Amerikaanse muziek terug te halen: de roots van country en folk zoals die aan het begin van de twintigste eeuw geklonken moeten hebben. Verwacht geen brave volksmuziek, netjes opgeschreven door een dorpsleraar en even netjes uitgevoerd door suffe traditionalisten. Jack Rose and The Black Twig Pickers spelen alsof hun leven er vanaf hangt. Fel, intens, bij tijden agressief alsof een valse jachthond hen achterna zit in de bergen van Virginia. Bluegrass, niet gespeeld door rhinestone cowboys maar door ruige mountain men: houthakkers en mijnwerkers in afgelegen dorpen waar entertainment bestaat uit de vechtpartijen vrijdagavond in dat ene, vieze dranklokaal. Zo moet het ooit geklonken hebben. Jack Rose and The Black Twig Pickers geeft de golf aan Brooklynbands die de roots nieuw leven in proberen te blazen een schop onder hun kont in de goede richting.
mij=Beautiful Happiness / Munich
de beste man schijnt gestorven te zijn : \
Yup, gisteren. Hartaanval. RIP.