Kingtonic is het pseudoniem van de Utrechtse multi-instrumentalist en designer Frank Paats, die drie jaar heeft zitten knutselen aan zijn tweede album Cruisin’ For A Thrill. Paats weet echter ook wat het is om live te spelen en dat is goed te horen aan de songs op dit album. Want waar drie jaar voornamelijk in je eentje knutselen heel makkelijk zou kunnen leiden tot een klinische kakofonie van fragmenten, valt hier vooral op dat het echte liedjes zijn gebleven, in een flink aantal gevallen ook nog met een buitengewoon funky ritme. Als iets volstrekt doodslaat bij een klinische benadering is het wel funk. Maar Kingtonic komt wat mij betreft zo nu en dan zelfs in de buurt van de betere Prince-funk. Denk nu niet dat het alleen funk is. Er zijn ook mooie popsongs te horen, jachtige akoestische pop (“Uptown, Cruisin’ For A Thrill”, “Damn, I Love You”), elektropop (“Duplo Frits”), een Beck-achtige rocker (“World Record”) en ballads (met bijna Steve Vai-achtige zang in “Bottle Full Of Rain”). Dat had een moeizaam allegaartje kunnen worden, zeker als je bedenkt dat er naast elektronica juist ook veel akoestische instrumenten te horen zijn, maar de gemene deler van echte liedjes vol prachtige details en een heldere, warme productie zorgt ervoor dat dit album juist door de afwisseling perfect in balans is. Hier en daar is er een kleine onnauwkeurigheid in de uitspraak te bespeuren, maar dat wordt dan weer goedgemaakt door heerlijk absurde teksten over food fights, bouwsteentjes en verliefdheid op een bordkartonnen mevrouw. Kingtonic vraagt een brede smaak, maar levert in ruil een fantastisch album. Chapeau!
mij=Kingtonic / Bertus