Optie 1: Morrissey, houd er toch mee op! Niemand zit nog te wachten op je klaagzangen en je bent tegenwoordig meer lachwekkend dan leuk. Je was best OK in The Smiths, maar je solowerk is met de jaren alleen maar slechter en slechter geworden. Je optredens zijn in steeds kleinere zalen en het publiek komt eigenlijk alleen nog maar voor de Smiths-nummers. Je laatste albums waren al niet om aan te horen, maar deze verzameling b-kantjes slaat echt helemaal nergens op. Wie wil daar in godsnaam nog naar luisteren? Face it, je hebt het gewoon niet meer!
Optie 2: Morrissey, je blijft ons verbazen! Je laatste album Years Of Refusal was weer van ongekend hoge kwaliteit en nu verras je ons met een compilatie met achttien ijzersterke b-kantjes! Het is juist op deze b-kantjes dat je meer durft te experimenteren en dat maakt Swords tot zo’n unieke release. Nummers als “Don’t Make Fun of Daddy’s Voice” en “My Life Is an Endless Succession of People Saying Goodbye” zijn al jaren live-favorieten en verdienen het door iedereen gehoord te worden. Je bent voor de muziek wat Oscar Wilde was voor de literatuur: onnavolgbaar en uniek.
* Doorhalen wat niet van toepassing is. Geen mening is geen optie.
mij=Polydor / Universal
Leuk verhaal! Vooral dat “geen mening is geen optie” past goed bij Morrissey.
Maar toch… mag je ook een beetje van beide opties kiezen?
Optie 1! Al jaren.
Optie 2 is er met de haren bijgesleept. Zeg nou zelf, zonder Johnny Marr is Morrissey volkomen overbodig.
@Ferry: andersom daarentegen…
Optie 2 natuurlijk. Geen twijfel mogelijk.