Bij menig veertigplusser zal er enige opwinding ontstaan of al zijn ontstaan, want eindelijk zijn The Feelies op cd verkrijgbaar. Oké, er schijnt in een kleine oplage het e.e.a. eind jaren tachtig beschikbaar geweest te zijn, maar als je er vandaag de dag van ze wilt genieten dan zul je toch echt de ouderwetse elpee moeten scoren. Het debuutalbum Crazy Rhythms kwam in 1980 uit en als je iets hebt met alternatieve indie gitaarpop dan kon deze wel eens tot je favorieten behoren. Maar ik behoor daar niet toe, simpelweg omdat ik de band uit Haledon, Jersey, slechts van naam ken. Iets waar ik overigens niet trots op ben, al helemaal niet nu ik naar de cd’s aan het luisteren ben. Ik geef het nu pas verschijnen van de albums op cd voor het gemak maar even de schuld. De band stamt uit een tijd waarin bands als Talking Heads, R.E.M. en Elvis Costello aan het roer stonden en hun door mij gemiste releases staan inmiddels in de kast. The Feelies blijken inderdaad niet voor ze onder te doen en vallen mij vooral in het gebruik van ritme op. Soms moet ik hierbij wel aan The Velvet Underground denken, ook al door de zangpartijen die wel wat weg hebben van die van Lou Reed, maar ze zijn toch vooral een kind van hun tijd.
Na het debuut ging de band echter uiteen om pas in1986 met hulp van R.E.M.’s Peter Buck met The Good Earth weer op het strijdtoneel te verschijnen. Zo noodzakelijk als Crazy Rhythms klinkt het overigens niet. Helaas. Als je jezelf liefhebber durft te noemen van alternatieve gitaarmuziek dan mag hun debuut absoluut niet in je kast ontbreken en als dat je bevalt dan is er dus meer. Mocht je de elpee al in huis hebben dan zou je kunnen overwegen om het vinyl te vervangen, want er is ook een vinyl-release. Bij de speciale uitgaven zit overigens een kaart waarmee je bonustracks kunt downloaden. Iets waarvan ik, snik snik, op dit recensie-exemplaar van verstoken blijf. Ze treden overigens ook weer op, maar dan zul je naar hun thuisland moeten vliegen. Verder zijn ze nog niet gekomen, maar wie weet. Ook met de cd-versie kwam het goed.
mij=Domino / Munich
Ha. De eerste recensie van deze platen die niet helemaal vol zit met jeugdsentiment.
Heb die eerste inderdaad nog gekocht op cd in de jaren 80, maar al zeker 10, 15 jaar niet gedraaid, dus dat zegt ook wel wat hoeveel deze plaat voor me betekent…
Heb hem toevallig vorige week pas voor het eerst gedraaid. Eerste nummer is meteen al een schot in de roos; geweldige tekst ook.