Godsamme. Echt alles weg! Gibsons, Telecasters, Washburns, pedalen. De nachtmerrie van iedere toerende band werd bewaarheid bij The Most Serene Republic. Ruim een week geleden werd een groot deel van de instrumenten van de Canadese band gejat in Vancouver. Toen ik dit treurige bericht las, realiseerde ik me dat er nog geen recensie van hun laatste album op File Under was verschenen, terwijl …And The Ever Expanding Universe al in juli verscheen. De drukte van voorganger Population is op dit album ook weer te vinden, al is de band wel duidelijk op zoek gegaan naar een iets poppier – en volgens eigen zeggen R&B – geluid. Er staan zelfs heuse rustpunten op het album, zoals het fraaie “All of One Is the Other”, dat meteen wordt gevolgd door de bijna klassieke instrumental “Patternicity”. Afgezien van deze nummers is het toch weer vooral een drukke gekte met bizarre en bijzonder cryptische teksten op het album. In “Four Humours” staat de opvallende regel: ‘Could you do that thing that moved the artist to tears?’ Volgens mij zijn er wat dieven in Vancouver die deze vraag inmiddels bevestigend kunnen beantwoorden. De rotzakken.
mij=Arts & Crafts / Konkurrent