Psytrance wordt zwaar ondergewaardeerd. De meeste mensen ontdekken het via Digitally Imported, filmsoundtracks, YouTube of op feesten, maar hip is het eigenlijk al jaren niet meer. Terwijl het toch echt een gave muziekstroming blijft, net als goa en aanverwanten. Sowieso is dit ideale werkmuziek, het leidt niet af en ramt lekker door. Maar ook als dj krijg ik nog regelmatig mensen aan de booth die om Infected Mushroom komen vragen, zowel snelle jongens die ook van drum’n’bass houden als rockvrouwen. Infected Mushroom is namelijk de Pendulum van de psytrance: er wordt regelmatig geflirt met gitaren of iets wat zo klinkt (“Can’t Stop”). Het van oorsprong Israëlische duo Erez Eisen en Amit Duvdevani is sinds 1999 bezig, heeft al eerder klassiek en R&B door de mangel gehaald en is niet vies van enige commercie. Zo ook op dit zevende album. Korn-prins Jonathan Davis zingt verdienstelijk mee op single “Smashing the Opponent”, Jane’s Addiction-glitterfiguur Perry Farrell mag in “Killing Time” komen opdraven en het album sluit af met een kotscover van “Riders of the Storm”. Persoonlijk vind ik toch de snellere nummers met diepe breaks het fijnst, zoals op het eind van “Saeed” en “End of the Road”, al heeft Infected Mushroom die eigenlijk al eerder beter gemaakt. De prijs voor het mooiste rare geluid van de maand gaat naar “Project 100”, waar op 5:30 de elektronica even volledig plaatsmaakt voor een extreem dun stereo-pan-filter op een keyboard. Een andere technische noviteit is de iPhone-game die de band heeft laten maken, waarin je ook naar oudere nummers kunt luisteren. Hopelijk is dat een slimme manier om eindelijk eens de erkenning te gelde te maken die Infected Mushroom volgens de vele YouTube-views al jarenlang verdient.
mij=Hommega / Bertus