Eén van de beste bioscoopfilms van het jaar dat bijna achter ons ligt, is wat mij betreft Quentin Tarantino’s Inglourious Basterds. Al is het alleen al om de onvergetelijke bioscoopscène, die mede zo prachtig is vanwege de muzikale begeleiding. Dat is namelijk David Bowie‘s “Cat People (Putting Out The Fire)”, een nummer dat in een film over de Tweede Wereldoorlog qua tijd natuurlijk niet op zijn plek is, maar tegelijk de perfecte keuze is, vanwege de ongekende spanning die het hele nummer lang voortduurt. De scène duurt, evenals de film, dan ook geen minuut te lang. In de vertoonde beelden ligt de wens van de kijker besloten om het verleden eens over te kunnen doen, maar dan anders. Lees: beter. ‘Soundtrackkoning’ Ennio Morricone, altijd goed voor een mooie sfeertekening, komt een aantal keren voorbij, en dankzij namen als Billy Preston (“Slaughter”, een titel die voor zich spreekt) en Zarah Leander (“Davon Geht Die Welt Nicht Unter”) is de soundtrack van Inglourious Basterds een tamelijk gemengde maar tegelijkertijd ook heel coherente cd geworden. Genietbaar voor wie de film niet gezien heeft, maar dus onvergetelijk voor wie de film wel kent. Het is rijkelijk laat, ik geef het toe, maar Tarantino heeft er een nieuwe fan bij.
mij=Maverick / Warner