‘Dat meen je niet. Dit is een grap.’ Er is gewoon geen andere eerste reactie mogelijk op de nieuwe Weezer. We hoefden al niet echt te verwachten dat zij het maatschappelijk onrecht in de wereld aan de kaak zouden stellen, of de wereldvrede actief zouden bepleiten. Maar dit? Raditude is een album zonder inhoud. Vergeleken met deze Weezer-liedjes maakt Jan Smit zwaarmoedige overpeinzingen over leven en liefde. Er is al bij het lekken van de eerste single (‘If You’re Wondering If I Want You To, (I Want You To)’) schande van gesproken. Maar waarom eigenlijk? Door het gebrek aan inhoud is er namelijk wel heel veel ruimte voor verdraaid aanstekelijke deuntjes en niet geheel voor de hand liggende samenwerkingen (Lil’ Wayne). Is het daarmee nu eigenlijk een commercieel album? Ja, Rivers Cuomo en kornuiten hebben hun ziel aan de duivel verkocht (in de gedaante van een groot telecomconcern). Andere bands mogen daar gerust schande van spreken. Toch krijg ik door liedjes als ‘Run Over By A Truck’ en ‘I’m Your Daddy’ het idee dat ook in een ideale socialistische heilstaat, waar artiesten staatsambtenaren zijn met een modaal salarisje, Weezer exact dezelfde liedjes zou maken. Zij vinden dit gewoon heel leuk en dat hoor je terug. Dat betekent zeker niet dat Weezer een feilloos album heeft afgeleverd. Op ‘Turn Me Round’ redt Rivers vocaal de hele tijd net niet de toon die hij zou moeten afleveren, en op ‘Love Is The Answer’ moeten ze naar Slumdog Millionaire gekeken hebben met de gedachte: ‘Dat kunnen wij ook.’ Maar dat Indiase gedoe is toch een vak apart. Laat Weezer maar lekker simpele vrolijke nummers maken. Ze zingen dat ze veel ‘pretty girls’ om ze heen nodig hebben, ‘cars’ en jewels’ maar doen dat wel weer met zoveel zelfspot dat ik er wel om kan lachen. En dat lachen vergaat me bij de rapgoden al heel snel, als ze exact dezelfde teksten spuien. We gaan ons Raditude niet heel lang herinneren, maar Weezer opereert ondertussen toch al een jaar of vijftien op een behoorlijk constant niveau. Ze concurreren niet met echte bands, maar hebben hun eigen rolletje binnen het muziek-universum, en vervullen die rol met verve.
mij=Geffen / Universal
Schitterend verwoord. Diepgang is nooit echt de bedoeling geweest van Weezer, lijkt me. Het “Jackass” van de muziekindustrie; Ongeneerd platte humor, maar als niemand met je mee kijkt stiekem toch wel grappig…
Nou ja zeg. Weezer is toch geen Bloodhound Gang. Oprechte muziek hoor. Af en toe met een knipoog ja. Maar plat, nee.
Na het luisteren van vier nummers heb ik dit album maar uitgezet, wat een waardeloze troep. Het klinkt niet echt als Weezer, altans de Weezer die ik op de eerdere albums hoorde.