Het probleem met live-albums is dat je de band wel hoort, maar niet ziet. Je bent er niet bij en dat wat een goed concert zo’n totaalbelevenis maakt, gaat langs je heen. Je mist het het gevoel van de decibels die door je kleren wapperen, het fysieke contact met de mensen om je heen, de warmte, zelfs het zweet. Je ziet niet wat er zich op het podium afspeelt. De hardwerkende band, die blik van verstandhouding tussen zanger en gitarist, een grimas op het gezicht van de drummer, de onvergetelijke momenten dat de band boven zichzelf uitstijgt en de energie van het publiek dat daar op reageert. Gogol Bordello moet zich hiervan bewust zijn geweest toen de band besloot een live-album uit te brengen. Het is namelijk geen audio-cd, maar een dvd, met geluid èn beeld dus. Als extra zit er wel een cd bij met BBC-sessies en demo’s. Een meesterlijke zet. Deze New Yorkse multi-culti gypsypunkfeestband moet het namelijk niet zozeer hebben van originaliteit of de kwaliteit van de composities. De handvol toch wat matige en fletse studio-albums toonden dat al aan. Nee, zoals we al eerder op diverse Lowlands-edities en afgelopen zomer nog in een oververhit Tivoli mochten meemaken, is Gogol Bordello een live-band bij uitstek en moet deze het hebben van horen én zien. Je hoort niet alleen een strakke, perfect op elkaar ingespeelde band, maar je ziet ook op welke wijze zij vol overgave een strak geregisseerde show neerzetten. Elk bandlid gaat daarbij op in het bruisende collectief, maar mag op gezette tijden ook een glansrol opeisen. Je ziet zanger Eugene Hütz bovenop een grote trom gedragen worden door tientallen handen uit het publiek. Zoals Abraracourcix, het stamhoofd van Asterix, wordt rondgedragen op zijn schild. Je vraagt je af waar deze graatmagere voorman zijn ontembare energie vandaan haalt en hoeveel paardenharen de Russische violist Sergey Ryabtsev nog op zijn strijkstok over zal hebben aan het eind van de show. Alle energie die de band, letterlijk met het bloed aan de vingers, samenbalt en afvuurt op de zaal blijft niet zonder effect: het publiek draait compleet door en het zweet druipt van het scherm af. De kijker, die voor de buis op de sofa zit mee te hupsen, kan dan nog maar een ding denken: was ik er maar bij geweest. Live From Axis Mundi is niet alleen een cadeautje voor de fans in het kader van het 10-jarig bestaan van de band, maar ook een uitnodiging aan hen die nog geen kennis hebben gemaakt met dit feest.
mij=Side One Dummy / Suburban Distribution