Het heeft al met al toch nog langer geduurd dan ik verwachtte voordat I Kissed Charles na een kloeke EP op de proppen kwam met haar debuut-cd. Ik had verwacht dat This Is Not Romantic al wel voor de zomer verschenen zou zijn en dat de band vervolgens furore zou maken op alle festivals. Maar goed, This Is Not Romantic verschijnt nu dan toch eindelijk en voor een zegetocht langs podia en festivals heeft de – nog steeds – piepjonge band nog steeds alle tijd. Dat die zegetocht gaat plaatsvinden, daar lijkt me op basis van de kwaliteit die tentoongespreid wordt op deze debuut-cd geen twijfel over mogelijk. Aan de hand van producers Phil Hayes (o.a. Bell X1) en Rutger Hoedemaekers (o.a. Voicst) heeft de band namelijk een volwassen (blrgh!) maar vooral jeugdig en fris album afgeleverd. Heerlijke meeblèrbare luchtige indiepop. Wie Charlot Henzen hoort zingen zal moeilijk kunnen geloven dat deze jongedame de twintig nog lang niet gepasseerd is. Haar stem in combinatie met de cheezy synthesizers vormt onmiskenbaar de spil van I Kissed Charles. Als je je even verdiept in de teksten, is de jeugdige leeftijd van de band overigens wel gelijk duidelijk. Alhoewel Charlot beweert dat ze handelen over universele dingen. Ze zijn in ieder geval zo universeel dat de liedjes die ze voor het grootste deel samen met gitarist Brian Esselbrugge schreef zich kinderlijk eenvoudig in je grijze massa nestelen. Valt er dan niets te mopperen op dit debuut? Weinig eigenlijk. Enige minpuntje is wat mij betreft dat de gitaarpartijen best wat scherper en prominenter hadden mogen zijn, waardoor de cd wat meer bite zou hebben gehad. Maar eigenlijk is dat geneuzel in de marge van een plaat als een verkwikkende lenteregen.
mij=Goomah / Excelsior / V2