Het debuut van Los Angeles kreeg bij mij de handen niet op elkaar. Vakkundig uitgevoerd, maar gruwelijk ongeïnspireerd en met dertien-in-een-dozijn-composities. Laat ik maar met de deur in huis vallen: ondanks andere songschrijvers, en dan vooral zichzelf, heeft Michele Luppi het niveau van de vorige keer vastgehouden. *Zucht*. Net als de vorige keer zijn lopende-band-muzikanten Fabrizio Grossi en Tommy Denander van de partij, maar net als de vorige keer is dat onvoldoende om langer dan drie songs achter elkaar je goede humeur te behouden. Voer voor Richard Marx-fans, dat is het. Wat nog maar eens bewezen wordt door het feit dat hij deze keer zelfs een Richard Marx-cover ten gehore brengt, “Nothing To Hide”. Geef de man alsjeblieft wat andere songs dan van die akelige jaren-tachtig-galmers. Of lazer ‘m in een tijdmachine die hem drie decennia terugbrengt.
Het was bijna masochisme dat ik vervolgens On The Rise opzette. Het is een project van de Noor Terje Ejde, waarbij hij bij het debuut in 2003 behalve de drums alles voor zijn rekening nam. Deze keer is er wat meer hulp geweest, maar echt spannend wil het nog niet worden. Het materiaal gaat in de richting van bands als Survivor en ook Eide’s stemgeluid – helder en in de iets hogere regionen – is daar te plaatsen. Helaas is ook hier het songmateriaal de zwakke schakel. Het is allemaal net iets pakkender dan bij Los Angeles, maar je blijft het idee houden dat je naar een nogal matig Survivor-album zit te luisteren. En dat kan Survivor best zelf af…
mij=Frontiers / Rough Trade & Frontiers / Rough Trade