Matthew Good – Vancouver

Ze kunnen lullen wat ze willen, de platenbazen, maar downloaden werkt. Punt. Door te downloaden heb ik artiesten ontdekt waar ik wellicht anders nooit naar geluisterd had. Én heb ik cd’s van artiesten gekocht waar ik anders nooit van cd’s gekocht heb. Overigens ook weer dankzij het internet. Want de kans is groot als u uw plaatselijke cd-boer vraagt om de laatste Matthew Good dat hij u glazig aankijkt. Matthew wie? Matthew Good. Van de Matthew Good Band, maar nu solo. Als is het verschil niet echt groot, want de man heeft een zeer consistente lijn in zijn cd’s. Ik ontdekte de man doordat hij in het voorprogramma van The Tragically Hip speelde. Niet in Nederland, maar in Good’s thuisland Canada. En via het internet kwamen eerst de mp3’s en vervolgens de cd’s tot mij. Want Good is goed! Heel kort door de bocht zou je kunnen stellen dat Good de Canadese Dave Matthews is. Alleen is Good, want voormalig psychiatrisch patiënt maar nog steeds onder de pillen, wat grootser en meeslepender bij tijd en wijle. Als het goed gaat, dan hoor je dat, als het slecht gaat ook. Zoals op zijn laatste werkje Vancouver. Good was wat bedachtzamer de laatste jaren en deed veel akoestisch werk, maar haalt nu weer alles uit de kast. Puike rock, met veel toeters en bellen en balancerend op het scherpe klif der pathetiek. Maar hij valt er niet vanaf. Gelukkig. En levert met Vancouver dus weer een puike plaat in zijn consistente lijn. Een plaat die uw platenbaas niet heeft. Maar de internets wel. Gelukkig.

mij=Universal / Import