Menomena heb ik altijd al een zwaar onderschatte band gevonden. Misschien komt het door het ontbreken van hits, of misschien door het experimentele karakter van de muziek, maar hun publiek is hier in Nederland helaas niet zo groot. En terwijl het rond Menomena al veel te lang stil is, is er nu Ramona Falls, een soloproject van Menomena-lid Brent Knopf. Of nou ja, soloproject… hij nodigde half Portland uit om mee te musiceren: Janet Weiss van Sleater-Kinney bijvoorbeeld, en leden van The Helio Sequence. Misschien is het daarom dat Intuit vooral heel ‘vol’ klinkt. Bijna elk nummer is dichtgesmeerd met instrumenten. Vaak beginnen zijn liedjes rustig, om daarna uit te monden in een kakofonie van geluiden. Niet lelijk overigens: Knopf verstaat de kunst om de luisteraar te raken, omdat de emotie van zijn muziek afspat. Al is dat dan weer vooral duidelijk te horen in het basale laatste nummer, “Diamond Shovel”. Knopf’s breekbare stem over een fraaie akoestische gitaar, veel mooier wordt het niet. Hoewel Ramona Falls met bijna geen enkele andere band te vergelijken is, komt iemand als Sufjan Stevens misschien het dichtst in de buurt, gekruist met Menomena zelf. Daarmee is het vooral een fraaie cd voor liefhebbers van melodieus experiment. Maar voor hun is er dan ook werkelijk een hoop te ontdekken!
mij= Souterrain / Konkurrent