Op de een of andere manier nemen metalmuzikanten zichzelf en hun muziek nergens zo serieus als in Noorwegen. In extreme gevallen leidt dat zelfs tot moord en doodslag. Nou heb ik niet de indruk dat Henning “Zet” Ramseth, opperhoofd van Ram-Zet, binnenkort in de krant staat, maar dat hij zijn bandje serieus neemt hoor je eraan af. Avant-garde-metal is het genre of – volgens Zet zelf – schizometal. Beide omschrijvingen zijn zeer accuraat. Deze band combineert grunts (van Zet) met fraaie vrouwelijke vocalen, dubbele bassdrums en snoeiharde riffs met vioolspel, en wilde, bijna ongecontroleerde passages met kalme, hypnotiserende conga’s. Het gaat zelfs zo ver dat ik bij het begin van “I Am Dirt” even kijk of mijn iPod misschien per ongeluk op shuffle staat en bij Tori Amos is uitgekomen. Neutralized zou aanvankelijk al in 2007 verschijnen, maar door onder andere een tour van Zet met Ride The Sky duurde het nog twee jaar langer. Door de opbouw van de songs en de wisselwerking tussen de verschillende stemmen doet het nog wel eens aan Ayreon denken. Maar als Ayreon de grote broer is, is Ram-Zet het wilde broertje dat maar niet wil luisteren. En enigszins depressief bovendien. Het is dan ook een album dat ik niet in elke stemming kan beluisteren. Bovendien had ik wel de nodige luisterbeurten nodig voor het voor me begon te leven. Maar dat ik Neutralized vaker zal beluisteren, daar twijfel ik niet meer aan.
mij=Ascendance / Bertus