Eén van de belangrijkste redenen om Rhett Miller en zijn muziek een warm hart toe te dragen is zijn gevoel voor humor. Bij The Old ‘97s, zijn reguliere broodwinning, kan ik nooit het gevoel van me afzetten dat ze hun tong immer ferm in cheek houden, hoezeer hun vakmanschap me ook van die gedachte af probeert te houden. Op Rhett Miller’s soloplaten ligt de humor veel meer aan de oppervlakte. In de opener van zijn nieuwe, gelijknamige plaat “Nobody Says I Love You Anymore” zingt hij meteen al ‘God give me strength / and a good length / of rope’. In “Another Girlfriend” vertelt hij een dame dat hij echt niets met haar wil beginnen: ‘The last thing I need is another girlfriend / Two’s enough for me / Two’s enough and you would make three.’ Het hoesje gezien? Niet alleen in zijn vrolijke nonchalance begint Rhett Miller steeds meer op Evan Dando te lijken. In een nummer als “If It’s Not Love” klinkt hij zowaar als The Lemonheads. En net als bij The Lemonheads en de vorige soloplaten van Rhett Miller luistert ook deze vierde cd weer lekker weg. Het enige echte zwaktebod is “Caroline”, een flauw liedje dat op z’n best een pastiche is op jaren zeventig pop. Buiten dat blijft de enige klacht dat zijn maatjes in The Old ‘97s het heilige vuur hoger op weten te stoken dan Miller in zijn eentje kan. Wellicht is het gewoon aardig dat hij wederom zijn beste songs voor zijn band bewaart. Of misschien is hij in zijn eentje gewoon een bravere en rustigere jongen.
mij=Shout! Factory / Rough Trade