Het is lang geleden dat ik ergens mocht dj-en, of beter gezegd plaatjes draaien. Ik heb niets met dance, maar ik heb alles met dansbare indie en oude meuk. Het leuke aan het draaien voor een publiek is allereerst dat het aanslaat. En mocht het aanslaan dat je vervolgens de gekste muziek voor kunt schotelen: bekend en onbekend. Komend jaar, al klinkt dit verder weg dan het werkelijk is, mag ik weer in een zaal plaatsjes draaien rondom een band. Dat betekent dat ik mijn huidige te recenseren cd’s weer check op dansbare liedjes, ook al zou niemand de band in kwestie kennen. De Amerikanen van The Films brengt met Oh, Scorpio hun tweede album uit, en hier staan een aantal kandidaten op zoals “Holiday” en “Fingernails For Breakfast”. De kracht van het viertal is namelijk om catchy nummers te schrijven. Ik vind het lastig om een vergelijkbare band te noemen, er zijn namelijk zoveel invloeden, toch noem ik Louis XIV maar even. Ook zij hebben een nummer die het op de dansvloer bij mij goed deed, terwijl de band toch niet erg bekend is. The Films maken overigens niet alleen dansbare nummers. Ze zorgen ook voor rustmomenten, zoals in “Pour It Out” waar de mobieltjes getrokken mogen worden i.p.v. de traditionele aanstekers. Niet dat ik deze van stal zal halen, want ik ga voor een dansvloer die los gaat. Al eindigt een avond bij het draaien bij bands er meestal in dat het potentiële publiek massaal naar huis toegaat als de band uitgespeeld is. Mocht dit zo zijn dan draai ik deze cd gewoon integraal en heb ik ruim een half uur om mijn zaken te pakken waarna ik de flappen voor het werk kan incasseren. Geintje.
mij=Alien Do God / Konkurrent