Ik had deze recensie willen beginnen met een vooruitblik voor 2010. Waarin ik mijn licht zou laten schijnen over wat hot gaat worden en wat niet. En ik zou eindigen met de enige voorspelling waarvan ik zeker wist dat die uit zou komen: ook in 2010 komt er geen hype rond een progband en worden er geen progsingles gedraaid de reguliere radio. Maar toen liep ik op Eurosonic Vera binnen bij Gösta Berling’s Saga en werd ik omver geblazen werd door een progband. Een zeer goede progband. Als zelfs een hip festival als Eurosonic al prog programmeert, dan zou er zomaar nog meer in het vat kunnen zitten. Bijvoorbeeld voor het Amerikaanse Ajalon. Ik recenseerde hun vorige plaat en die was goed, ondanks de stichtelijke teksten. En laten de heren van Ajalon nu net aan dat punt gewerkt hebben, bij het opnemen van The Good Place. Goed een enkele keer komt zijn Naam nog wel eens langs, maar het prekerige is eraf. Wat gebleven is, is het hoogstaande muzikale niveau. De plaat opent met een AOR-achtige niemendalletje dat even doet terugschrikken, maar dan gaat de beuk er goed in. Met als hoogtepunt het negentien minuten durende Redemption, met puike gastvocalen van Robyn Dawn. Goede ouderwetse prog, die muzikaal een beetje tussen beide Tillison vehikels PO90 en The Tangent zit. Degelijke kwaliteit die in ieder geval niet de hype van het jaar zal worden. Maar na die gedenkwaardige vrijdag weet ik in ieder geval niets zeker meer…
mij=Progrock / Bertus