Ik worstel nu al veel te lang met Stilte Opname. Dat irriteert me. Wat mijn probleem is met deze cd van Arthur Umbgrove waarop Birgit Schuurman her en der (in vier liedjes om precies te zijn) ook haar steentje bijdraagt? Dat zit ’em in ieder geval niet in de kwaliteit van de liedjes. Umbgrove schrijft mooie melodieën en heeft een prettige maar ietwat vlakke stem. Dat wist ik al van zijn cabaretshows die ik eerder zag. Bovendien doet die stem het goed in samenzang met die van Birgit zoals in “Blijf Jij Wie Je Was”. Het probleem van Stilte Opname zit ’em in de thematiek van de liedjes. Umbgrove schreef ze op basis van ervaringen die hij opdeed in de tijd die hij rondliep in het Emma Kinderziekenhuis. De teksten die dat oplevert gaan nooit expliciet over ziek zijn, maar je hoeft geen letteren gestudeerd te hebben om te horen vanuit welk oogpunt ze geschreven zijn. Daar zit het pijnpunt voor mij. Mezelf mag van alles en nog wat overkomen, maar laat mijn kinderen alsjeblieft gezond en zo zorgeloos mogelijk opgroeien. Ik kan dat niet loslaten terwijl ik luister naar Stilte Opname. Het maakt het zorgeloos luisteren naar de liedjes op deze cd bijna onmogelijk. Al kan ik wel hartelijk lachen om “Bakje Met Eikels” waarin het meisje dat het verhaal vertelt duidelijk weinig zin heeft in het creatieve knutseluur in het ziekenhuis en dat het liefst zo snel mogelijk zou ontvluchten. Gelaten de teksten over je heen laten gaan, is onmogelijk. Dat is een groot verschil met bijvoorbeeld genregenoten als Acda & De Munnik waarvan ik het bezongen leed gemakkelijk naast me neerleg.
mij=Artzeck / Rough Trade