Je krijgt niet vaak de kans om twee broers uit een muzikale familie te spreken. Zeker niet als het niet om van die kibbelende broers in een en dezelfde band gaat. Dus toen ik de kans kreeg om, in navolging van Tom Baxter (nog steeds een van de tofste ontmoetingen voor File Under), zijn jongere broer Charlie Winston te spreken, greep ik deze met beide handen aan. En dan te weten dat ze ook nog een muzikaal aktieve zus hebben die luistert naar de naam Vashti Anna. Maar goed, die spreek ik vast ook nog wel een keertje. Tom Baxter, Charlie Winston, Vashti Anna, allemaal klinkende namen. Toch gaat het hier niet om artiestennamen. ‘We zijn opgegroeid in een muzikaal en creatief gezin. Onze ouders zijn van die vrijgevochten geesten die blijkbaar al vroeg een grootse toekomst voor hun kinderen voorzagen. Zo gaven ze ons allemaal een tweede naam mee die zich goed zouden kunnen lenen als artiestennaam. Mijn naam komt van Charlie Chaplin en Winston Churchill.’
mij=interview: André
Dat van die namen is natuurlijk leuk, maar voor mij klinkt het ook alsof dat grote verwachtingen met zich meebrengt. Voelde Charlie hierdoor niet een bepaalde druk om succesvol artiest te moeten worden? 'Nee hoor, absoluut niet. Je zou denken van wel, maar het was voor mij een hele logische keuze om deze richting op te gaan. Ik heb niet het idee dat als ik iets anders had willen doen, ik tegenwerking van mijn ouders had gekregen. Maar de keuzes die ik heb gemaakt hebben altijd als vanzelfsprekend gevoeld en nooit geforceerd of opgelegd. Ik kon natuurlijk eerst mooi meespelen in de band van Tom en heb zo de muziekwereld leren kennen.'
Is er een vorm van gezonde rivaliteit tussen jou en Tom? 'Niet dat ik weet. Of weet jij soms meer? [lacht] We hebben altijd prima samengewerkt. De rolverdeling was ook heel duidelijk. Het was in principe Tom zijn band en ik speelde daarin voornamelijk basgitaar. We wisten eigenlijk altijd al dat we op een gegeven moment onze eigen weg zouden gaan. Ik sluit niet uit dat we ooit weer eens samen iets zullen doen.' Een soort samenwerking zoals je die ook ziet bij de broertjes Neil en Tim Finn? 'Bijvoorbeeld. Maar het zou net zo goed nooit kunnen gebeuren hoor. Pin me nergens op vast.'
Charlie is momenteel vooral succesvol in Frankrijk. Hij scoorde er met “Like a Hobo” een nummer een hit. Hoe komt het dat daar de basis ligt voor zijn succes? 'Ik had bevriende muzikanten in Frankrijk waarmee ik regelmatig een soort uitwisselingsproject deed. Ik regelde gigs voor hen in Engeland en zij voor mij in Frankrijk. Uiteindelijk was het zo dat ik het gevoel kreeg dat ik daar meer voet aan de grond kreeg. Ik ben niet voor niets in Parijs gaan wonen. Gewoon omdat het veel praktischer voor me is. Een aantal van die muzikale vrienden uit Frankrijk spelen overigens momenteel in mijn liveband mee. Ik hoop dat ik op die manier ook hun carrière een zetje kan geven.'
De strak in het pak gestoken zanger had het geluk dat hij nog voordat hij ook maar een album had uitgebracht al als support act op tour werd meegenomen door Peter Gabriel. 'Ik werkte aan wat opnames mee in zijn Real World studio's en liep hem daar tegen het lijf. We hadden meteen een klik en zo kwam het dat ik op een gegeven moment het lef had verzameld om hem wat van mijn muziek te laten horen. Hij reageerde erg enthousiast en van het een kwam het ander.' Officiëel was die support zijn eerste optreden in Nederland, alhoewel: 'De regen kwam die dag met bakken uit de hemel. Om de apparatuur van Gabriel te beschermen hingen er grote doeken voor het podium. We hebben toen besloten het voorprogramma te spelen achter die doeken. Dus zou je kunnen zeggen dat het Nederlandse publiek ons al wel heeft gehoord maar nog niet gezien. Behalve dat we zo af en toe ons hoofd door een gat staken om te kijken of er nog wel mensen stonden. [lacht] Een hele rare ervaring was dat.'
Als ik vraag naar de aanleiding van het nummer “My Life As A Duck” vertelt Charlie mij dat dat ontstaan is door een discussie met een vriendin over reïncarnatie. 'Op een gegeven moment kwam het op de vraag in welke hoedanigheid je terug zou willen keren op aarde. Ze zei dat ze terug wilde komen als een tijger. Ik zocht liever naar een dier waar niemand zich aanstoot aan neemt. Ik kwam uit op de eend. Een ongevaarlijk, onbezorgd en grappig dier. Die doet geen vlieg kwaad.' Eenden kunnen echter heel erg vervelend met soortgenoten omgaan. Uit recentelijk onderzoek naar het gedrag van eenden is gebleken dat ze zich zelfs te buiten gaan aan excessen als homofiele necrofilie. Charlie kijkt even uit het raam, laat de informatie bezinken en zegt: 'Had ik dan toch maar gewoon ook voor de tijger gekozen.'