De eeuwig fluisterende Thomas Bartlett is zo’n muzikant bij wie je altijd afvraagt wat nou zijn reden van bestaan is. Is ‘ie een sessiemuzikant of gaat het hem om zijn soloprojecten? Als toetsenist Thomas Bartlett duikt hij op bij onder (veel) meer The National, Bebel Gilberto, Martha Wainwright, David Byrne, Yoko Ono en Antony and the Johnsons. Naast deze drukke baan als sidekick, maakt hij onder de naam Doveman al een tijdje mooie, verstilde platen. Wederdiensten rulen, dus vinden we een aardige lijst gastmuzikanten op zijn nieuwste, The Conformist: Beth Orton, Martha Wainwright, leden van The National en Norah Jones, om er maar een paar te noemen. Toch is Thomas Bartlett de baas. Vier platen heeft hij op zijn conto staan en alle vier bewegen ze in hetzelfde straatje: door subtiele toetsen gedomineerde, fluisterzachte liedjes. Slechts een enkele keer gaat het tempo omhoog (“Hurricane”, met een mooie, dwingende bas), maar het grootste deel van The Conformist gaat in het tempo van langzaam vallende sneeuwvlokken. En da’s meteen het landschap en het seizoen waarin Thomas Bartlett’s liedjes het mooist tot zijn recht komen. Dan mag hij zo nu en dan (“Memorize”) wat elektronica toevoegen of wat strijkers en tegensputterende drums (“From Silence”), het belangrijkste instrument is de piano. En nu eens niet als begeleiding voor anderen, maar om Doveman’s eigen wereld te laten horen.
mij=Brassland