Halverwege vorig jaar was Foreigner headliner op Bospop. Met een greatest hits-show, waarin alleen songs uit de Lou Gramm-tijd werden gespeeld. Logisch, zou je zeggen, er was ook nog geen studio-materiaal met zanger Kelly Hansen en hij had bovendien geen enkele moeite om het materiaal loepzuiver ten gehore te brengen. Maar nog geen half jaar later is er wel studio-materiaal met Hansen op dit Can’t Slow Down, dus een of twee songs had best gekund op Bospop. Vooral als je hoort dat de songs de vergelijking met het eerdere materiaal prima kan doorstaan. Natuurlijk, er zitten een paar wat mindere broeders tussen, maar Foreigner had ook met Lou Gramm niet alleen krakers op de albums staan. Dat lijkt alleen maar zo omdat iedereen dezelfde verzamelaars in huis heeft. Maar luister eens naar “Living In A Dream” of “Ready”. Het is net alsof Gramm nooit is weggeweest. Hansen heeft een stem die al heel veel op die van Gramm lijkt en zijn zanglijnen zouden twintig jaar Foreignergeschiedenis geleden niet anders geweest zijn. Het is beschaafde poprock, maar wel met die typische Foreigneringrediënten: tot in de puntjes afgewerkte Liedjes, mooie koortjes en coupletten die je meteen mee begint te zingen. Al met al kun je zeggen dat dit gewoon een zeer geslaagd Foreigneralbum is, zonder het gevoel van oude mannen die hun oude kunstje nog een keer opvoeren. Dat gevoel komt alleen even naar boven bij de vreselijke afsluiter. “Fool For You Anyway” is hele foute witte-mannen-zonder-ritme-gladjakkersoul zoals je die normaal gesproken hoort bij types als De Man Wiens Naam Niet Genoemd Mag Worden Op File Under. Nou ja, het is de afsluiter, dus na het op een na laatste nummer naar de cd-speler hollen en je hebt nergens last van…
mij=V2